Wednesday, August 27, 2008

လမ္းသြားရင္း မေအာင့္နိုင္ေတာ့လို ့။။။။

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေမးလ္နဲ ့ လင့္ေလးပို ့ေပးလိုက္တာပါ။ စာက်က္လို ့မရေတာ့ပဲ စိတ္တိုလာတဲ့အခ်ိန္၊ ေဒါသထြက္ၿပီး ေဘးဘီ ေလွ်ာက္မရမ္းမိေအာင္ ဒါေလးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ပါတဲ့။ တကယ္လည္း က်က္လို ့မရေတာ့ဘူးေလ။ နီးမွ ေခါင္းထဲ စုၿပံဳေကာက္ထည့္ေတာ့ ဦးေႏွာက္က Vista run တဲ ့ 2 GB RAM မွ မဟုတ္ပဲ။ ဘယ္ခံနိုင္ေတာ့မလဲ။ ေခါင္းေပၚမွာ ၾကက္ဥေၾကာ္ရင္ တစ္ဒါဇင္ေလာက္က အသာေလးရယ္။ မထူးပါဘူးဆိုၿပီး စာအုပ္ေလးေဘးခ်ၿပီး လင့္ေလးေကာက္ႏွိပ္လိုက္ေတာ့.................................................
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ပဲ ဖြင့္ၾကည့္ေပေတာ့ဗ်ိဳ.။ ..............................ဟီး လမ္းသြားရင္း မေအာင့္နိုင္ေတာ့ရင္....... သတိထားေနာ္။

Monday, August 18, 2008

လိပ္စာေလးပဲ မွားတာပါ

ဇင္ေယာ္တစ္ေယာက္ အရႈပ္ေတြလုပ္...အဲ မွားလို ့....အလုပ္ေတြရႈပ္ေနတာနဲ ့ သူငယ္ခ်င္းဘေလာ့ေတြဆီကိုေတာင္ ဟုတ္တိပတ္တိ အလည္မထြက္နိုင္ဘူး။ စာေမးပြဲနီးေနလို ့ စာအုပ္ကို ခ်စ္သူ့ ့မ်က္ႏွာအမွတ္နဲ ့ တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ ေနရတယ္။ ( ဟီး ဖိုးကာ ဆိုထားတဲ ့သီခ်င္းေလးေတာင္ သတိရမိေသးတယ္ ) စာအုပ္ထဲဖြင့္ ၾကည့္လိုက္ရင္ မၿမင္မေတြ.ဘူးတဲ့ စာမ်က္ႏွာက အေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားရယ္။ ( ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈက အဲလိုေကာင္းတာ )။ ကိုယ္မ်က္ႏွာကိုယ္ မွန္ထဲၿပန္ၾကည့္ရင္း ငို၍ရယ္၍ မရေသာမ်က္ႏွာ ဆိုတာ အခုမွပဲ သေဘာေပါက္သလိုလို ရွိလာတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မထူးပါဘူး ၊ ပို ့စ္ေလး တစ္ပုဒ္ေတာ့ တင္လိုက္ဦးမွပဲ။ ဒါမွလည္း ေနသာထိုင္သာရွိမွာေလ။
မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ ပို ့လိုက္တဲ ့ ဟာသေလးပါ။ မရယ္ရရင္ေတာ့ ဇင္ေယာ္ေလးရဲ. ဘာသာၿပန္ ညံ့ဖ်င္းမႈ
လို ့ပဲ သေဘာထား လိုက္ေပေတာ့ဗ်ိဳ.။ ။ ။

လိပ္စာေလးပဲ မွားတာပါ

ဟိုတယ္သို ့ ေရာက္ခါစ လူတစ္ေယာက္ အခန္းထဲကို ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း စားပြဲေပၚတြင္ အင္တာနက္ အသံုးၿပဳနိုင္ေသာ ကြန္ၿပဴတာကို ေတြ ့လိုက္ရသည့္အခိုက္ အလြန္၀မ္းသာ သြားေလသည္။ သူခ်က္ခ်င္း ဆံုးၿဖတ္လိုက္သည္။ ရႈမၿငီးတဲ့ ခ်စ္ဇနီးေလးထံ အီးေမးလ္ ပို ့ဦးမွပဲ။ သူရိုက္လိုက္သည့္ အီးေမးလ္လိပ္စာက typing error ေၾကာင့္ အမည္ဆင္တူရိုးမွား အၿခားလိပ္စာတစ္ခု ၿဖစ္ေနသည္။ သို ့ေပမယ့္ သူ ့အမွားကို သတိမၿပဳမိပဲ ထိုအီးေမးလ္ကို ၀မ္းသာအားရ ပို ့လိုက္ေလေတာ့သည္။

တခ်ိန္တည္းမွာပင္......
ဆံုးပါးသြားေသာ လင္ေယာက်္ားဧ။္ အသုဘ အခမ္းအနားမွ ၿပန္ေရာက္လာေသာ မုဆိုးမေလး အိမ္တံခါးဖြင့္ရင္း စဥ္းစားေနသည္။ အင္း..... မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြဆီက အားေပးတဲ့ အီးေမးလ္ေတြ ေရာက္ေသးလား မသိဘူး။ inbox ဖြင့္ၿပီး စစ္ၾကည့္ဦးမွပဲ။

ပထမဆံုး အီးေမးလ္ကို ဖတ္ၿပီးေနာက္ သူမ မူးေမ့ကာ လဲၿပိဳက်သြားသည္။ အိမ္နီးနားခ်င္းမ်ား ေရာက္လာေတာ့ သူမက ၾကမ္းၿပင္ေပၚမွာ ေခြေခြေလး။ ဘာေတြမ်ား သူမ ဖတ္မိလိုက္ပါလိမ့္။ ကြန္ၿပဴတာ ေမာ္နီတာ ေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ အီးေမးလ္တစ္ေစာင္....ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့

သို ့ း ရႈမၿငီးတဲ့ ခ်စ္ဇနီးေလး
အေၾကာင္းအရာ း ေမွ်ာ္ေနမယ္
ေန ့စြဲ း ..................................

အခ်စ္ေလးေရ....
မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ကိုယ့္ဆီက အီးေမးလ္ ေရာက္လာလို ့ ေတာ္ေတာ္ အံ ့ၾသ သြားလား။ ကိုယ္ခုပဲ ဒီကိုေရာက္တယ္ကြ။ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာနဲ ့ အားလံုး အဆင္ေၿပတယ္။ ဒီမွာ ကြန္ၿပဴတာလဲ ေပးထားတယ္။ အင္တာနက္လည္း သံုးလို ့ရေတာ့ အီးေမးလ္ပို ့လို ့ အဆင္ေၿပတယ္ေလ။ မနက္ၿဖန္ အခ်စ္ေလးေရာက္လာရင္ အဆင္သင့္ၿဖစ္ေအာင္ အစစအရာရာ စီစဥ္ထားတယ္။ ဘာမွမပူနဲ ့။ စိတ္ေအးေအး ထားၿပီးေတာ့ သာလာခဲ့ေပေတာ့။ အခ်စ္ေလးနဲ ့ ဆံုေတြ.ရမယ့္ မနက္ၿဖန္ကို ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ ့

ခ်စ္ခင္ပြန္း.....

( မရယ္ရရင္ေတာင္ ၿပံဳးမိမယ္လို ့ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္...ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပဲ ကလိထိုးၿပီး ရယ္ၾကည့္ၾကပါလို.။ )

Saturday, August 16, 2008

သင္ခန္းစာ

အင္း ေသာၾကာေန ့ ညေနဆိုေတာ့ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေပ်ာ္ေနၾကၿပီေလ။ ၂ ရက္ၾကီးမ်ားေတာင္ နားရေတာ့မယ္ ဆိုၿပီး။ ဇင္ေယာ္တေယာက္ မွာေတာ့ စာအုပ္ပံုၾကား ေခါင္းႏွစ္ၿပီး သူမ်ားေပ်ာ္လို ့အေပ်ာ္နိုင္ လဒၾကီးလိုမႈိုင္ ၿဖစ္ေနတယ္။ ဇင္ေယာ္လည္း ေပ်ာ္ခ်င္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ စာေမးပြဲနတ္က တလွမ္းခ်င္း လွမ္းၿပီးလာေနတာ ခုဆို ခဲနဲ ့လွမ္းေပါက္ရင္ေတာင္ ထိေလာက္တယ္။ ပါးစပ္ကလည္း ေအာ္လာေသးတယ္။ resit ေတြ re exam ေတြ တစ္ဘာသာကို ၂၀၀။ ေလွ်ာ့ေစ်းတဲ့ေလ။ စိတ္တိုတိုနဲ ့ထေဆာ္ လိုက္ရရင္ေတာ ့ နာေတာ့မယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေၿပာတာ ဟီး။ ဒီၾကားထဲ ေဘာ္ဒါေတြထဲမွာ ဒကာခံမဲ့သူက ဖုန္းဆက္ၿပီး တကူးတက ေခၚေနေသးတယ္။ စိတ္နာလာၿပီ။ စာက်က္ေနရင္းနဲ ့ ပါးစပ္ထဲ ဘီယာအရသာပဲ ရလာသလိုလို၊ ႏွာေခါင္းထဲ အကင္နံ ့ေတြပဲ ရလာသလိုလို၊ နားထဲမွာပဲ သီခ်င္းသံေတြ ၾကားေနရသလိုလိုနဲ ့ လူကဂနာမၿငိမ္ ၿဖစ္လာတယ္။ မၿဖစ္ေခ်ဘူး။
ၿမန္ၿမန္ အာရံုေၿပာင္းမွပဲ။ ဒီလိုနဲ ့ပဲ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ ခ်ေရးၿဖစ္သြားတယ္။ သင္ခန္းစာ တဲ ့။

သင္ခန္းစာ

အနမ္းတစ္ပုဒ္ ပန္းတစ္ဆုပ္နဲ ့
ၾကဲခဲ ့ဖူးတဲ ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြေပါ့
ငါ့ကိုၿပဳစားခဲ ့တာ။

ညနက္နက္ေတြတိုင္းမွာ
အိပ္မက္ၿမဴခိုးေတြေ၀ေနမိတာက
မင္းရဲ. ဒ႑ာရီေတြပဲေပါ့။

တစံုတေယာက္က ဆိုဖူးတယ္။
အလြမ္းဆိုတာ ဓါးထက္ထက္တစ္ေခ်ာင္းကို
ရင္ဘတ္ထဲ အလ်ားလိုက္ ၿမိဳထားရသလိုပဲတဲ့။

ေမွ်ာ္လင့္မိရင္ ေမွ်ာ္လင့္သေလာက္
ခံစားရတယ္ဆိုတဲ ့စကား
သီအိုရီေတြ မသံုးပဲ သက္ေသၿပခဲ့တာလား။

အမွတ္တမဲ့ေတြ တိုက္ဆိုင္မိတိုင္း
အမွတ္တရေတြ ၿဖစ္လာတတ္မွန္း ၾကိဳသိခဲ့ရင္
ငါ ဒီဇာတ္လမ္းကို မကခဲ ့ပါဘူး။

ဟိုးအေ၀းကို လွမ္းေငးမိေတာ့
အနမ္းမၿပယ္ေသးတဲ့ အလြမ္းပင္လယ္ေလးထဲမွာေလ
ႏွလံုးသားကိုရြက္လႊင့္ အၿပံဳးစကားကိုနားစြင့္လို ့
ေလွငယ္တစ္စီး
မေတြ.နိုင္ေတာ့တဲ့ ဆိပ္ကမ္းကိုရွာေနတုန္း။

ေသခ်ာပါတယ္
ၿပန္မရေတာ့တဲ့ အိပ္မက္ေဟာင္း
ဘ၀တသက္တာမွာ တက္ခဲ့ဖူးတဲ့ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းလို ့
သေဘာထားလိုက္ေတာ့မယ္။ ။ ။ ။

Friday, August 15, 2008

ေန ့ေလးတစ္ေန ့

နံနက္ခင္း ေနၿခည္ေႏြးေႏြးက ၿပာလဲ့လဲ့ ေကာင္းကင္ေအာက္မွ တိုးထြက္ကာ ဆီးရက္တယ္လ္ အိုလံပစ္ အားကစားကြင္းၾကီး တစ္ခုလံုးကို ဖံုးလႊမ္းထားသည္။ ၿပာ၊စိမ္း၊နီ။၀ါ အလံေပါင္းစံုက ေလအေ၀့မွာ တလူလူလြင့္လွ်က္။ တၿမိဳ.လံုးက လူေတြအားလံုး ဤအားကစားကြင္းၾကီး အတြင္းေရာက္ေနသည္ဟု ထင္ရေလာက္ေအာင္ပင္ လူေတြပ်ားပမ္းခပ္မွ် စည္းကား လွသည္။ ဒီေန ့... သာယာလွပတဲ့ေန ့ေလးတစ္ေန ့........မသန္စြမ္းသူမ်ား အိုလံပစ္ အားကစားၿပိဳင္ပြဲ က်င္းပေနတဲ့ေန ့ေလးတစ္ေန ့ရယ္ပါ။

အားကစားနည္းေပါင္းစံုကို ေနရာေဒသ အမ်ိဳးမ်ိဳးမွ အားကစားသမားမ်ားက အသီးသီးလာေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ေနၾကသည္။ မသန္ေပမယ့္ စြမ္းသည့္သူမ်ားေပမို ့ မိမိကိုယ္စားၿပဳယွဥ္ၿပိဳင္သည့္ ရပ္ရြာေဒသအတြက္ အထူးအားထုတ္ ၾကိဳးစားယွဥ္ၿပိဳင္ ၾကသည့္ပြဲ ၿဖစ္ရာ ပရိတ္သတ္ကလည္း အံုးအံုးၾကြက္ၾကြက္ အားေပးေနၾကသည္။

ဒီလိုနဲ ့ အသက္ ၁၀ႏွစ္ေအာက္ မီတာ၁၀၀ ေၿပးပြဲ စတင္ရန္အတြက္ ပါ၀င္ ယွဥ္ၿပိဳင္မည့္သူ အားလံုး အသီးသီး ေနရာယူ ေနၾကသည္။ အားလံုး စုစုေပါင္း ၉ ေယာက္။ သူတို ့ေလးေတြအားလံုး ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ သို ့မဟုတ္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု ခၽြတ္ယြင္း ေနၾကသူေလးမ်ားပါ။ သို ့ေပမယ့္ သူတို ့ေလးေတြ အားလံုးရဲ ့ မ်က္ႏွာမွာ တူညီမႈတစ္ခုက အထင္းသား ေပၚလြင္ေနသည္။
ၿပိဳင္ပြဲ၀င္စိတ္ဓါတ္.... မိမိ ရပ္ရြာေဒသအတြက္ အသိအမွတ္ၿပဳ ဆုတခုခု ရယူေပးခ်င္သည့္ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္စိတ္ဓါတ္။

တာလႊတ္လိုက္သည့္ ခရာသံအဆံုး သူတို ့အားလံုး ပန္းတိုင္ဆီသို ့ ကိုယ္နည္းကိုယ့္ဟန္ၿဖင့္ အေၿပးလွမ္း ၾကေတာ့သည္။ ပရိတ္သတ္ကလည္း ဆူညံစြာေအာ္ဟစ္ အားေပးလွ်က္။ ေၿပးပံုေၿပးနည္း မတူညီၾကေပမယ့္ သူတို ့အားလံုးရဲ ့ပန္းတိုင္ကေတာ့ တစ္ခုတည္းရယ္ပါ။

ေၿခတဖက္ေထာ့နဲ ့ေထာ့နဲ ့ၿဖင့္ ေၿပးေနေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္..... ေၿပးလမ္းေပၚမွာ မၾကာခဏ ခလုပ္တိုက္မိကာ လဲၿပိဳက်သည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လက္ေလွ်ာ့ လိုက္ဟန္တူသည္။ ၿပန္မထေတာ့ပဲ ရႈိက္ၾကီးတငင္ ငိုေၾကြးေတာ့သည္။
က်န္ ၈ ေယာက္က ငိုသံၾကားေတာ့ ရုပ္တရက္ရပ္ကာ ၿပန္လွည့္ၾကည့္ၾကသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူတို ့အားလံုး ေကာင္ေလးဆီသို ့
ၿပန္ေလွ်ာက္ သြားၾကေတာ့သည္။ ပရိတ္သတ္က မွင္တက္မိကာ ၿငိမ္သက္စြာ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။ ဘာလုပ္ၾကမလို ့ပါလိမ့္။ အားကစားကြင္းၾကီး တစ္ခုလံုး အလံမ်ားကို ေလတိုးသံမွအပ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနသည္။

သူတို ့အားလံုး ေကာင္ေလးနားေရာက္ေတာ့ သူတို ့ထဲမွ ဥာဏ္ရည္မမွီေသာ ေရာဂါခံစားေနရေသာ ကေလးမေလး တစ္ေယာက္က ေကာင္ေလးနားမွာ ဒူေထာက္ ထိုင္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေကာင္ေလးနဖူးကို အသာအယာ နမ္းကာ
အခု ေကာင္းသြားၿပီ...ထထ ...တို ့ေတြသြားၾကရေအာင္....တဲ့။
ေကာင္ေလးကို အသာအယာ တြဲထူမကာ သူတို ့ေတြအားလံုး လက္ေမာင္းခ်င္းခ်ိတ္လွ်က္ ပန္းတိုင္ဆီသို ့ တစ္လွမ္းခ်င္း ေလွ်ာက္လွမ္း သြားၾကေတာ့သည္။ ၁ လွမ္း ၂ လွမ္း ၃ လွမ္း..........

လက္ခုပ္သံတစ္ခ်က္... ေနာက္တစ္ခ်က္..... ေနာက္တစ္ခ်က္...ေနာက္တစ္ခ်က္.......ၿပီးေတာ့...ၿပီးေတာ့ အဆံုးမရွိတဲ့
လက္ခုပ္သံမ်ား......ပရိတ္သတ္အားလံုး........ အားကစားကြင္းၾကီး အတြင္းမွ ပရိတ္သတ္မ်ား အားလံုး....... မတ္တတ္ရပ္ကာ .......... ၀မ္းသာအားရ လက္ခုပ္တီး၍ အားေပးေနၾကသည္။ လက္ခုပ္သံမ်ားက မိုးယံသို ့ ထြင္းေဖာက္လုမတတ္။ သူတို ့ေလးေတြကို
လွမ္းၾကည့္ လိုက္ေတာ့ လက္ေတြက ခိုင္ခိုင္တြဲလွ်က္၊ ပန္းတိုင္ဆီသို ့ တလွမ္းခ်င္းလွမ္းရင္း အတူတူ ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကသည္။

သာယာလွပတဲ့ ေနေလးတစ္ေန ့ရယ္ပါ။ ထို ့အတူ က်ေနာ့္အဖို ့လည္း....ရင္မွာေဖာ္မၿပႏိုင္တဲ့ ပီတိေလးတစ္ခု ခံစားရတဲ ့ေန ့၊
ဘ၀အတြက္ အသိေလးတစ္ခု ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ရခဲ ့တဲ ့ေန ့ေလးတစ္ေန ့ ဆိုရင္လည္း မမွားဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ။ ။
( Chicken Soup for the Soul မွ Bob French ဧ။္ What's Really Important ကို မွွီၿငမ္းထားပါသည္။ )

Monday, August 11, 2008

အၿမဲထာ၀ရ ရွိေနမယ့္ အိမ္ကေလး

ခတ္ထားတဲ ့ေသာ ့ေလးကို အၾကိမ္ၾကိမ္ဖြင့္ခဲ ့ဖူးတဲ ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက ထိန္းထားတဲ ့ၾကားက တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ ဤတံခါးေသာ ့ေလးကို ဖြင္ ့ဖို ့ၾကိဳးစားမိသည္မွာ ဒီတစ္ခါဆို ၅ ၾကိမ္ေၿမာက္။ ရင္ထဲမွာေတာ ့ သတိရလြမ္းဆြတ္စိတ္တို ့က ထိန္းမရခ်င္ေတာ ့။ စကားသံခ်ိဳခ်ိဳတို ့က နား၀ကိုရိုက္ခတ္ေနဆဲ ။ စုံမိွတ္ထားတဲ ့ မ်က္၀န္းထဲမွာေတာ့ ပံုရိပ္ေလးေတြက ရုပ္ရွင္ၿပသလိို အစီအရီ။ သူ ့စိတ္အစဥ္တို ့ကေတာ့ အတိတ္ရင္ၿပင္ဆီကို တေရြ.ေရြ.နဲ ့ ခရီးထြက္ခြာလို ့ေနပါၿပီ။

အိမ္ခန္းေလးကို လွည့္ပတ္ၾကည့္ရႈရင္း ခင္ေလးတစ္ေယာက္ ကေလးငယ္ေလးတစ္ေယာက္လို ေပ်ာ္ရႊင္ၿမဴးတူးေနပံုေလးေတြကို ၾကည့္ရင္း အေပ်ာ္ေတြက သူ ့ဆီသို ့ပါကူးစက္လာသည္။

"ေမာင္ေရ၊ ဒီအိမ္္ခန္းေလးကို ခင္ေလးေတာ့ အရမ္းၾကိဳက္တယ္ကြာ။ သြားေရးလာေရးလည္းအဆင္ေၿပတယ္။ အခန္းဖြဲ ့ထားပံုေလးလည္း ၾကိဳက္တယ္။အတြင္းပိုင္းကို ေဆးၿပန္သုတ္ဖို ့နဲ ့ Decoration ပိုင္းကိုေတာ့ ခင္ေလးတို ့ကိုယ္တိုင္စိတ္ၾကိဳက္ၿပင္ဆင္ၾကမယ္ေနာ္။ေနာ္..ေမာင္..ေနာ္လို ့"

လက္ေမာင္းကို ကိုင္လႈပ္ရင္း သေဘာတူညီခ်က္ ေတာင္းခံေနတဲ ့ ခင္ေလးရဲ. မ်က္ႏွာႏုႏုေလးကို ၿပံဳးၾကည့္ရင္း သူအသာအယာ ေခါင္းၿငိမ့္ ၿပလို္က္မိသည္။ ခင္ေလး ၾကိဳက္တာမွန္သမွ် သူသေဘာက်မိသလို သူႏွစ္သက္သမွ်လည္း ခင္ေလးမၿငင္းခဲ ့တာ ဟိုးအရင္ ကေလးဘ၀တည္းကမို ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာင္ သူတို ့၂ေယာက္ကို ၾကည့္ၿပီး မင္းတို ့ကို အရမ္းအားက်တာပဲလို ့မၾကာခဏေၿပာမိၾကတာပါ။

အင္းေပါ့ေလ တေယာက္နဲ ့တေယာက္နားလည္မႈအၿပည့္ရိွၿပီး အရမ္းခ်စ္ၾကတ့ဲ ့ခ်စ္သူစံုတြဲကို ဘယ္သူက အားမက်ပဲေနမလဲေနာ္။
သူတို ့၂ေယာက္ကလည္း ငယ္ငယ္ေလးတည္းက အရမ္းခ်စ္တဲ ့သူငယ္ခ်င္းေတြကေန သံေယာဇဥ္ၾကိဳးေလးေတြ တရစ္ၿပီးတရစ္ခ်ည္ေႏွာင္မိရင္း ခ်စ္သူေတြဘ၀ကို တက္လွမ္းလာၾကသူေတြဆိုေတာ့ တေယာက္အၾကိဳက္တေယာက္သိၿပီး အလိုလိုက္ၿဖည့္ဆည္းဖို ့က အဆင္သင့္ရယ္ပါ။ ႏွစ္ဘက္မိဘေတြကလည္း ဟိုးအရင္တည္းက ႏွစ္အိမ္တစ္အိမ္ေနလာၾကသူေတြမို ့ သူတို ့ႏွစ္ဦးရဲ ့ေရွ ့ေရးကို ကန္ ့ကြက္သူမရွိ ။ အေၿခအေနအတည္တက်ၿဖစ္ရင္ လက္ထပ္ဖို ့ကိုပဲ တိုက္တြန္းေနၾကသူေတြပါ။

လက္ထပ္ၿပီးရင္ အတူေနဖို ့ အိမ္ခန္းေလး တစ္ခန္း ရွာေနခဲ ့တာေတာ့ ၾကာပါၿပီ။ ၂ေယာက္လံုးရဲ ့စုေဆာင္းထားတဲ ့ေငြနဲ ့လည္း အဆင္ေၿပေအာင္၊ေနာက္ၿပီး သြားေရးလာေရး အဆင္ေၿပေစဖို ့ေရာ၊အၿပင္အဆင္ အခန္းအေနအထားေရာ ၾကည့္ရတာမို ့ေတာ္ေတာ္နဲ ့ရွာမရ။ ေတြ ့မယ့္ေတြေတာ့လည္း ၂ေယာက္လံုး ၾကိဳက္ႏွစ္သက္မိၿပီမို ့ သူတပါးလက္မပါရေလေအာင္ အၿမန္ဆံုးေငြေခ်ရသည္။ အားလံုးၿပီးမွ ၂ဦးသား ေအးေအးေဆးေဆး ကိုယ့္အိမ္ခန္းေလးကို အေသးစိတ္လိုက္ၾကည့္ရင္း ဘယ္ေနရာမွာ ဘာေတြထားမယ္၊အခန္းေလးကိုလည္း ေဆးဘယ္အေရာင္ေလးေတြသုတ္မယ္ ဆိုတာ တိုင္ပင္ေနမိသည္။

ခ်စ္သူေရ
နတ္ပစ္တဲ ့ၿမွားတစ္စင္း
အရွိန္ေတာ့ သိပ္မၿပင္းလွပါဘူး။
ထိမွန္တာက တို ့ႏွစ္ေယာက္
ႏွလံုးသားေတြ အထိ စူးနစ္၀င္ေရာက္
မူေနာက္ရီေ၀ ခ်စ္ဆိပ္ရည္ေတြတက္လို ့ေပါ ့ကြယ္။


ကိုယ္ေနတဲ ့အခန္းကို ကိုယ္တိုင္ေဆးသုတ္ခ်င္တယ္တဲ့။ ခင္ေလးတစ္ေယာက္ သူ ့ကိုပူဆာလို ့ေနတာနဲ ့ သူ ့မွာေကာင္းေကာင္းၾကီး အလုပ္ရႈပ္ရေတာ့တာပဲ။ ေဆးေတြ၊သင္နာေတြ ေၿပး၀ယ္ရ၊ေဆးသုတ္ဖို ့ ရိုလာေတြ၊စုတ္တံဘရပ္ရွ္ေတြ၀ယ္ရနဲ ့ လူကခ်ာလပတ္ရမ္းေနခ်ိန္မွာ ခင္ေလးတစ္ေယာက္ သူ၀ယ္လာတာေတြၾကည့္ၿပီး ခုန္ေပါက္ၿမဴးတူးေနပံုကို ၿမင္မိေတာ့ အရင္ကေမာခဲ ့တဲ ့အေမာေတြက ဘယ္ေပါက္လို ့ဘယ္ေရာက္ကုန္လဲ သူကိုယ္တိုင္မသိေတာ့။ ခုလည္း တီရွပ္လက္ရွည္နဲ ့ဂ်င္းပင္အေဟာင္းေလး၀တ္ထားတဲ ့ ခင္ေလးတစ္ေယာက္ ေခါင္းေပၚမွာ အ၀တ္စၿခံဳၿပီး နံရံကို ေဆးသုတ္ေနပုံေလးကို သူေစာင္းငဲ့ၾကည့္ရင္း စေနာက္ခ်င္စိတ္က ထိန္းမရေတာ့တာမို ့

"ေဟ့့ လက္ခ်မီး ေဆးသုတ္တာ နံရံကိုလား၊လူကိုလားကြ။ေဟ ေၿပာစမ္းပါဦး။"

သူ ့အေမးကို ခင္ေလး အရင္ဆံုးၿပန္ေၿဖတာက ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ ့ မ်က္ေစာင္းေလးနဲ ့ပါ။ၿပီးေတာ ့မွ ေဆးစက္ေလးေတြ စြန္းထင္းေနတဲ့ သူ ့ကိုယ္သူ ငံု ့ၾကည့္ၿပီး စပ္ၿဖဲၿဖဲ မ်က္ႏွာေလးနဲ ့ရန္ေတြ ့ပါေတာ့တယ္။

"ဘာၿဖစ္လဲ ဘာၿဖစ္လဲ ကိုယ့္လုပ္တတ္သလို လုပ္တာဘာၿဖစ္လဲ။ မေက်နပ္ဘူးလား။ ဟဲဟဲ ဘာၿဖစ္ခ်င္လို ့လဲ ဟဲဟဲဟဲ။"

သူမကအဲဒီလို မခိုးမခန္ ့လည္း ရယ္တတ္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီခ်ိန္က်ရင္ နဲနဲေတာ့ သတိထားရတယ္။ မဟုတ္တာ တခုခုေတာ့
လုပ္ေတာ့မယ္ေလ။ အေတြးမွ မဆံုးေသး လက္ထဲက ရိုလာကို ေဆးပံုးထဲ ႏွစ္ၿပီး သူ ့တကိုယ္လံုး အားရပါးရ ေဆးလိုက္သုတ္ေတာ့တာပါပဲ။ သူလည္း မေနႏိုင္ေတာ့။ ေမာင္တထမ္းမယ္တရြက္ ဆိုရိုးေတာင္ရွိေသး။ အားက်မခံ လက္ထဲရွိတဲ ့ဘရပ္နဲ ့ ခင္ေလးကို ပန္းခ်ီဆြဲတဲ ့ကင္းဗတ္စ သေဘာထားၿပီး အားရပါးရ ေဆးၿခယ္ေတာ့တာေပါ.။
၂ေယာက္သား ေမာေတာ့မွ ေဆးေတြေပပြေနတဲ့ပံုကိုၾကည့္ၿပီး တေယာက္ကိုတေယာက္ လက္ညိႈးထိုးၿပီး အားရပါးရ ရယ္လိုက္ရတာ။ ခင္ေလးကို အိမ္ၿပန္ပို ့ေတာ. ကားေပၚကဆင္း ဆင္းခ်င္း ခင္ေလးအေမက

"ဟယ္ သားနဲ ့သမီး ေဆးသြားသုတ္တာ ေဆးေရာေလာက္ရဲ.လားတ့ဲ "

ဘာၿဖစ္လို ့လဲဆိုၿပီးေမးေတာ ့ နံရံေပၚတ၀က္ ဖိတ္တာတ၀က္ထင္လို ့တဲ့။ ခင္ေလးကလည္း အားက်မခံ မပူပါနဲ ့အေမရယ္ ေဆးကပိုေနလို ့ေတာင္ သုတ္စရာမရွိေတာ ့တာနဲ ့ တေယာက္နဲ ့တေယာက္ ေဆးနဲ ့ပက္ၿပီးၿပန္လာၾကတာတဲ ့ေလ။ ခင္ေလးအေဖကေတာ ့ အားေပးရွာတယ္။ ေနာက္ထပ္ လုပ္ငန္းတိုးခ်ဲ ့ရင္ ေဆးသုတ္ကန္ထရိုက္ေပးဖို ့ သူတို ့ႏွစ္ေယာက္ကို အရင္စဥ္းစားမယ္တဲ ့။

ေန ့စဥ္နဲ ့အမွ် အိမ္ခန္းေလးကို စိတ္ကူးအိမ္မက္ထဲက အတိုင္း ၿခယ္သရင္း သူတုိ ့ေရွ ့ေရးအနာဂါတ္အတြက္လည္း တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးရတာအေမာ။ ဒီလိုနဲ ့ အိမ္ခန္းေလးက သူတို ့စိတ္ကူးထဲက ပံုစံေလး အတိုင္းတၿဖည္းၿဖည္းနဲ ့ ရုပ္လံုးေပၚလာၿပီေလ။ လိုအပ္တဲ ့ပရိေဘာဂ အသုံအေဆာင္ေတြကေတာ့ တၿဖည္းၿဖည္းနဲ ့ ၀ယ္ထည့္မယ္ေပါ ့။ ႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ ့ ၿပင္ဆင္ၿခယ္သမႈနဲ ့ လွပေနတဲ့ တိုက္ခန္းေလးက သူတို ့အဖို ့ ရႈမၿငီးစရာ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ရယ္ပါ။ သူ ့အဖို ့ ခြင္ ့ရက္ေစ ့လို ့ အလုပ္ကို ၿပန္သြားဖို ့အခ်ိန္တန္လာေပမယ္ ့ ခင္ေလးအနားက ဘယ္လိုမွ မခဲြခ်င္မိ။ ဒါေပမယ္ ့လည္း သူသြားရဦးမွာပါ။ ခင္ေလးကို တင့္တင့္တယ္တယ္ လက္ထပ္ခ်င္တာေရာ၊ သူတို ့ႏွစ္ဦးလံုးရဲ ့ အနာဂါတ္အတြက္ေရာ ၊ သူ ့မိဘေတြအတြက္ပါ သူၿပန္သြားရဦးမွာပါ။

ေလဆိပ္ကို လိုက္ပို ့ေတာ့ ခင္ေလးက သူ ့အနားကိုတိုးကပ္ၿပီး ရွက္ၿပံဳးေလးနဲ ့ေၿပာရွာတယ္။
"ေနာက္တခါ ေမာင္ ့ကိုလိုက္ပို ့ရင္ ခင္ေလးက ေမာင္ ့ဇနီးအေနနဲ ့ လိုက္ပို ့ရမွာေနာ္" တဲ့။
"အလုပ္က အခ်ိန္ေစ ့ရင္ အၿမန္ဆံုးၿပန္လာေနာ္ ေမာင္၊ ခင္ေလးေမွ်ာ္ေနမယ္ " ။ ေၿပာၿပီးမွ ရွက္သြားတဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ ့ ေခါင္းေလးငုံ ့ကာ ၿပံဳးေနပံုေလးက သူ ့အတြက္ေတာ ့ ခြန္အားတစ္ရပ္ၿဖစ္ေစခဲ ့ၿပီေလ။ ဒီတခါေတာ ့ လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ အခ်ိန္ေတြက သူ ့အတြက္ၾကာလြန္းလွသည္။ တေရြ ့ေရြ ့သြားေနတဲ့ စကၠန္ ့ေလးေတြကို ၿမန္ၿမန္ေၿပးသြားဖို ့ သူေလာေဆာ္ခ်င္ေနမိသည္။ ဒါမွလည္း မိနစ္ဆိုတဲ ့ ကားေလးအခ်ိန္မွီစီးကာ နာရီလြင္ၿပင္ကို ၿဖတ္ၿပီး ရက္နဲ ့လ ဆိုေသာ ေတာင္တန္းေတြကို ေက်ာ္ကာ ခင္ေလးဆီသို ့ အၿမန္ဆံုးအေရာက္လွမ္းႏိုင္မည္ေလ။ ေလလႈိင္းထဲကေန စကားေတြေၿခြမိၾကတိုင္း ခင္ေလးက လက္ထပ္ဖို ့ ဘယ္လိုစီစဥ္ထားတဲ ့ အေၾကာင္း၊ အသုံးအေဆာင္ ပရိေဘာဂေတြကိုလည္း ဘယ္လိုၿဖည့္ဆည္းၿပီး အိမ္ခန္းေလးကိုလည္း ဘယ္လိုၿပင္ဆင္ထားတဲ ့အေၾကာင္း ေၿပာၿပတိုင္း သူ ့အတြက္ စိတ္ကူးယဥ္စရာ မိသားစုဘ၀ေလးက တကယ္တမ္းၿဖစ္လာေတာ ့မယ္ဆိုတာေတြးၿပီး ေပ်ာ္မဆံုးေအာင္ပါပဲ။

"ခင္ေလးေရ ေမာင္ ခင္ေလးဆီကို အေရာက္ၿပန္လာၿပီ"။ သူစိတ္ထဲက တိတ္တိတ္ေလးေၿပာရင္း ေလယဥ္ထိုင္ခုံေပၚသို ့ အသာအယာမွီခ်လိုက္သည္။ ၿပန္ခါနီး တစ္လအလိုမွ အလုပ္ေတြကတအားမ်ားၿပီး ခင္ေလးဆီကို သူဖုန္းမဆက္နိုင္ခဲ ့။ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ပတ္က ဖုန္းဆက္ေတာ ့တအိမ္လံုး ဘယ္သူမွ ဖုန္းမကိုင္။ ဒါနဲ ့ အေဖနဲ ့အေမကို ေမးၾကည့္ေတာ့ ခင္ေလးတို ့မိသားစု ခရီးထြက္သြားတယ္တဲ့ ။ အခုေတာ ့ သူက အၿပန္လမ္းမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ သူခင္ေလးကို အံ ့ၾသသြားေအာင္ စခ်င္ေနသည္။ ၿပီးမွ အားရပါးရ စကားေတြတ၀ၾကီးေၿပာၿပီး ေခ်ာ့ေတာ ့မယ္ေပါ ့။ ဒါ ့ေၾကာင္ ့လည္း ေဖနဲ ့ေမဆီ သူဖုန္း္ဆက္ေတာ ့ ခင္ေလးကို ၾကိဳမေၿပာဖို ့ အသာေလးမွာထားရသည္။ အေဖနဲ ့အေမကလည္း စိတ္ခ်၊ေလဆိပ္ေရာက္ရင္ သူတို ့လာၾကိဳမယ္။ ၿပီးေတာ ့မွ ေအးေအးေဆးေဆး နားၿပီး ခင္ေလးဆီကိုသြားတဲ့။ မ်က္လုံးကိုစံုမွိတ္လို ့ သူတို ့ရဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အနာဂါတ္လမ္းေလးကိုေတြးၿပီး ၾကည္ႏူး ေနမိသည္။

ေလဆိပ္ကထြက္ေတာ ့သူ ့ေၿခလွမ္းေတြက လမ္းဆန္းလို ့တက္ၾကြေနသည္။ အေဖနဲ ့အေမက သားပင္ပန္းလာတယ္ အိမ္မွာေအးေအးေဆးေဆး အနားယူလိုက္ဦးတဲ ့။ ၿပီးမွ ခင္ေလးဆီသြားေပါ ့တဲ့။ ေခါင္းကိုအသာေလး ၿငိမ္ ့ၿပလိုက္ေပမယ္ ့ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ခင္ေလးကို အရမ္းေတြ ့ခ်င္ေနမိသည္။ ဒါေပမယ္ ့ အိမ္ေရာက္ေတာ ့ သူဘယ္လုိမွ မေနနိုင္ေတာ ့။ ေရခ်ိဳးၿပီး အၿပင္ၿပန္ထြက္ဖို ့ၿပင္ေတာ ့သည္၊ ခ်စ္ရတဲ့ ခင္ေလးဆီကိုပါ။ ဧည့္ခန္းကိုၿဖတ္ေတာ ့အေဖနဲ ့က "သားၾကီး၊ ခဏေလာက္လာပါဦး၊ ေၿပာစရာရွိလို ့"တဲ ့။ သူအသာေလး အေဖနဲ ့အေမေဘးမွာ ၀င္ထိုင္ရင္း ေၿပာမယ္ ့စကားေတြကို နားစိုက္ေထာင္ေနမိသည္။

အေမက "သားေရ၊ ေလာကၾကီးမွာ လူဆိုတာ ဘ၀မွာၾကိဳးစားထားတာေတြ တကယ္ၿဖစ္လာရင္ ၀မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ရတတ္သလို ေမွ်ာ္လင္ ့ထားသမွ် ၿဖစ္မလာခဲ့ရင္လည္း စိတ္ပ်က္၀မ္းနည္းရတတ္တယ္။ တကယ္တမ္းေတာ ့ ဒါေတြအားလံုးဟာ အၿမဲတမ္း ၿဖစ္ပ်က္ေၿပာင္းလဲ ေနတဲ ့ ေလာကဓံတရားေတြပါပဲ။ စိတ္အားနည္းတဲ ့သူေတြအဖို ့ ဒီတရားေတြနဲ ့ လက္ေတြ ့ၾကံဳဆံုရတဲ ့အခါ ခံနိူင္ရည္မရွိပဲ ဘံုးဘံုးလဲၿပီး က်ရႈံးရတတ္ေပမယ္ ့ စိတ္ဓါတ္ၾကံ ့ခိုင္တဲ ့သူေတြကေတာ ့ ဒီေလာကဓံတရားေတြကို ၾကံ ့ၾကံ ့ခံရင္း လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ ့အရာေတြကို တၿဖည္းၿဖည္းလုပ္ေဆာင္သြားနိုင္ၾကတယ္။ သားကိုလည္း အေဖနဲ ့အေမတို ့က ရင္ ့က်က္လိမၼာၿပီး ဒီေလာကဓံတရားေတြကို ခံနုိင္ရည္ရွိတဲ့ သားတစ္ေယာက္လို ့ ယုံၾကည္တယ္"တဲ ့။ ဒီအခ်ိ္န္မွာ ဘာေၾကာင့္ ဒီစကားေတြေၿပာမွန္း သူမသိခဲ ့ပါဘူး။

အေဖက "သားေရ ခင္ေလးကေတာ ့ ၿပန္မလာနိုင္ေတာ ့တဲ ့ ခရီးရွည္ၾကီးကို ထြက္သြားၿပီတဲ ့"။ သူနားမလည္နိုင္ေသး အေဖကဆက္ၿပီး
"သားၿပန္မေရာက္ခင္ ၿပီးခဲ ့တဲ ့ ၃ ပတ္ေလာက္က ခင္ေလး ကားအက္ဆီးဒင့္ၿဖစ္ၿပီး ဆံုးသြားၿပီ" တဲ့။ သူ ့နားအစုံကို သူမယံုနိုင္ေသး။ လူတကိုယ္လံုး အမႈန္အၿဖစ္ေပ်ာက္ကြယ္ၿပီး အေမွာင္ကမာၻထဲ က်ဆင္းေနသည္ဟု သူ ့ကိုယ္သူ ခံစားေနမိသည္။ စိတ္ထဲက အရူးတစ္ေယာက္လို မဟုတ္ဘူး၊ အဲဒါတကယ္မဟုတ္ဘူး လို ့ေအာ္ဟစ္ေနမိတယ္။ ဒါေပမယ္ ့ အသံေတြအားလုံးက လည္ေခ်ာင္း၀မွာ တစ္ဆို ့ၿပီးေပ်ာက္ကြယ္ကုန္သည္။ သူ ့အိမ္မက္ထဲက အနာဂါတ္အိမ္ေလး အခုေတာ ့အားလံုးၿပိဳကြဲ လဲက်ေပ်ာက္ဆံုးသြားၿပီတဲ ့လား။ ေမွ်ာ္လင္ ့ခ်က္ေတြ၊ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ေထြးပိုက္ၿပီး ၿပန္လာတဲ့သူ ့ကို ကံတရားက ရက္ရက္စက္စက္ ဆီးၾကိဳႏႈတ္ဆက္ပံုက ခါးသီးလြန္းလွသည္။

ေပ်ာ္ခြင္႕မပိုင္ေသာ
ဒိုင္ယာရီ၏ ေနာက္ဆံုး စာမ်က္ႏွာ ထက္၌
နတ္သူရူးေတြ ၾကဲပက္တဲ႕
ေကာင္းကင္ဘံု အက္ဆစ္တစ္စက္လို
ရွအက္ေၾကကြဲ
ရွ...အက္...ေၾက...ကြဲ
မင္နီေတြနဲ႕ ရဲ လို႕ေပါ႕ကြယ္။
( တာရာမင္းေ၀ ရဲ႕ မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံ ကဗ်ာမွ )


ခင္ေလးေၿပာခဲ ့တဲဲ့ စကားလံုးေတြ နားထဲမွာ တလံုးခ်င္းၿပန္ၿပီးၾကားေရာင္လာမိသည္။
"ေမာင္ေရ လက္မထပ္ခင္ အရင္ဆံုး သံဃာေတာ္ေတြ ဆြမ္းဖိတ္ေက်ြးၿပီး အိမ္သစ္တက္ပြဲေလး လုပ္ရေအာင္ေနာ္တဲ "့။ "လက္ထပ္ၿပီးရင္လည္း ဒီအိမ္ေလးမွာ သံဃာေတာ္ေတြကို အၿမဲတမ္းဆြမ္းေလာင္းမယ္ေနာ္တဲ့" ။ ေနာက္ၿပီး " ေမာင္ ့မိဘ၊ခင္ေလးမိဘေတြကိုလည္း မၾကာခဏ ဒီအိမ္ေလးကို အလည္ေခၚမယ္။ ခင္ေလးတို ့လည္း မၾကာမၾကာသြားလည္ၾကမယ္။ ၿပီးေတာ့ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ၾကင္ၾကင္နာနာနဲ ့ အၿမဲတမ္းလုပ္ေကၽြးၿပဳစုၾကမယ္ေနာ္တဲ ့"။ ေနာက္ၿပီး "ေမာင့္မ်ိဳးဆက္သစ္ ရင္ေသြးေလးေတြေမြးၿပီး အဘိုးအဘြားေတြကို ထိန္းခိုင္းဦးမွာ"တဲ ့လား ခင္ေလးရယ္။ ခုေတာ ့ အဲဒါေတြအားလံုး အိမ္မက္တစ္ခုလို မထင္မွတ္ပဲ ေပ်ာက္ဆံုးသြားၿပီေနာ္။ အခ်ိန္ေတြ၊ဘ၀ေတြ၊သံေယာဇဥ္ေတြ၊အမ်ားၾကီးပဲ အဲဒီအခ်စ္အိမ္ေလးအတြက္ ရင္းႏွီးၿမွပ္ႏႈံခဲ့ရတာ
ဒီလို အလြယ္တကူနဲ ့ ၿပီးဆံုးသြားဖို ့လား ခင္ေလးေရ......။

ဘယ္လိုၿဖစ္ရတာလဲခင္ေလးရယ္..... မသိရက္မၾကားရက္တဲ ့ အေၾကာင္းအရာတခ်ိဳ.ကို သူေနာက္ေတာ့ သိခဲ့ရသည္။
အဲဒီေန ့က..............

ခင္ေလး ဒီေန ့ ဘာၿဖစ္မွန္းမသိ။စိတ္ထဲေလးလို ့ေနသည္။ ေမာင္ ့ဆီက ဖုန္းကိုလည္းေမွ်ာ္ေနမိသည္။ ေမာင္တေယာက္ ေနမွေကာင္းရဲ ့လား။ ဖုန္းမဆက္တာလဲ နဲနဲၾကာၿပီ။ အလုပ္မွ အဆင္ေၿပရဲ ့လား။ လားေပါင္းမ်ားစြာနဲ ့ လံုးေထြးၿပီး ေနာက္ဆံုးေတာ ့ စိတ္ကိုေၿဖၿပီးေတြးမိသည္၊ ေမာင္ အလုပ္ရႈပ္ေနလို ့ေနမွာပါ။ အလုပ္အားတာနဲ ့ ေမာင္ခင္ေလးဆီကို ဖုန္းဆက္မွာေသခ်ာပါတယ္။ လူေရာစိတ္ပါ ပင္ပန္းေနတာမို ့ ဆိုင္ေစာေစာသိမ္းကာ အိမ္ၿပန္လာခဲ့သည္။ ေမာင္ေရ ..... ခင္ေလးကေတာ ့ စိတ္ထဲမွာ ေမာင္နဲ ့ဆံုဆည္းဖို ့ရက္ကို လက္ခ်ိဳးေရၿပီးေစာင္ ့ေနတယ္ေနာ္။ ၿမန္ၿမန္ၿပန္လာပါေတာ ့ေမာင္ရယ္။ ရုတ္တရက္ ကားေရွ ့က ရုတ္တရက္ ၿဖတ္ေၿပးတဲ ့ ကေလးတေယာက္ကို ၿဗဳန္းကနဲ ၿမင္မိေတာ ့ ခင္ေလး အလန္ ့တၾကား ဘရိတ္ကို ေဆာင့္နင္းကာ စတီရာရင္ကို တအားဆြဲေကြ ့လိုက္သည္။ အရွိန္နဲ ့ေၿပးလႊားေနတဲ ့ ကားငယ္ေလးက ႏွစ္ပတ္သုံးပတ္လိမ္ ့ကာ လမ္းေဘးက သစ္ပင္ၾကီးဆီသို ့ ေၿပးထြက္သြားေတာ ့သည္။ ခင္ေလး ေၾကာက္လန္ ့တၾကားေအာ္ဟစ္လိုက္မိသည္....... ေမာင္ေရ....................................။

ေဆးရုံမွာ နာရီ၀က္ေလာက္ သတိၿပန္လည္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ခင္ေလးသူ ့ကို တမ္းတသြားသည္တဲ ့။ သူဘာလို ့ မၾကားမိပါလိမ္ ့။ ေနာက္ၿပီး အလုပ္ထဲမွာ အႏ ၱရာယ္ၿဖစ္မွာစိုးလို ့ သူ ့ဆီကို အေၾကာင္းမၾကားဖို ့လည္း မွာသြားေသးတယ္တဲ့။ ခင္ေလးရယ္ ...... ဒဏ္ရာေ၀ဒနာေတြ နာက်င္ေနတဲ ့ၾကားက ခင္ေလးရဲ ့ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေလးမွာ ေမာင္ ့အတြက္ ထည့္စဥ္းစားသြားေသးတယ္ေနာ္။ ေတြးမိရင္း ရင္ထဲမွာ ဆက္ဆက္ခါမွ် နာၾကင္ေနမိသည္။ ခင္ေလးခ်စ္တတ္သေလာက္ သူကိုယ္တိုင္ အဲဒီေလာက္ ခ်စ္နိုင္ပါ ့မလား။ သူ ့ကိုယ္သူၿပန္ေမးေနမိသည္။ ဒါေပမယ္ ့ ေမးခြန္းအတြက္ အေၿဖကို ရွာမေတြ ့နိုင္ေသး။ သူတို ့ အိမ္ခန္းေလးဆီကို သူအလြမ္းေၿပ သြားၾကည့္တိုင္း တံခါး၀မွ လွည့္ၿပန္ခဲ ့မိသည္မွာ အၾကိမ္ၾကိမ္ရယ္ပါ။ သူတံခါးေလးကို မဖြင့္ရက္နိုင္ခဲ့။ ခင္ေလးအတြက္ အေကာင္းဆံုး သူဘာလုပ္ေပးနိုင္ဦးမလဲ။ စဥ္းစားေနရင္း အေၿဖတစ္ခုကို ရွာေတြ ့သည္ထင္ပါ ့ ႏႈတ္ခမ္းေထာင္ ့စြန္းမွာ အၿပံဳးေလးတစ
တြဲခိုသြားသည္ကို ေတြ ့လိုက္ရသည္။ သူဆံုးၿဖတ္ခ်က္တစ္ခုေတာ ့ခ်ၿပီးေလၿပီ။

လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက ထိန္းထားတဲ ့ၾကားက တဆတ္ဆတ္တုန္ယင္ေနသည္။ ဤတခါေတာ ့
၀မ္းသာၾကည္ႏူးစိတ္နဲ ့ရယ္ပါ။ သူတို ့ရဲ ့အိမ္ခန္းေလးကို ထုခြဲေရာင္းခ်ၿပီး ရရွိသမွ်ကို ယေန ့မနက္ပဲ ေရႊတိဂုံဘုရား၊ဇီ၀ိတဒါန သံဃာ ့ေဆးရုံ၊ႏွင္းဆီကုန္းဘိုးဘြားရိပ္သာ နဲ ့ မိဘမဲ ့ကေလးမ်ားကြန္းခိုရာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမ်ားသို ့ သူတို ့ႏွစ္ဦးအမည္ၿဖင္ ့ ထာ၀ရ ဆြမ္း၊ေဆး၊အေထြေထြသုံး ပေဒသာပင္မ်ားအၿဖစ္ ခြဲေ၀လွဴဒါန္းၿပီးသြားေခ်ၿပီ။ ယခု ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမွာ ၿပဳလုပ္ခဲ ့သမွ် ကုသိုလ္ဒါနမ်ားအတြက္ ေရစက္သြန္းခ်လွဴဒါန္းရင္း တမလြန္က ခင္ေလးအတြက္ အမွ်အတမ္းေ၀ေနတာပါ။

ေရစက္ခြက္ကို ကိုင္ရင္း သူစိတ္ထဲက တုိးတိုးေလး ေရရြတ္ေနမိသည္။
" ခင္ေလးေရ..... ခင္ေလးရဲ ့ၿဖစ္ခ်င္ခဲ့တဲ ့ ဆႏၵေလးေတြကုိ ေမာင္အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၾကိဳးစားၿပီး ၿဖည္ဆည္းေပးေနတာပါ။ ေရႊတိဂုံဘုရားနဲ ့သံဃာ ့ေဆးရုံမွာ ထာ၀ရဆြမ္း ပေဒသာပင္လွဴဒါန္းခဲ့တယ္ေလ။ တို ့ႏွစ္ေယာက္ရဲ ့အိမ္ေလးမွာ သံဃာေတာ္ေတြကို အၿမဲတမ္းဆြမ္းေလာင္းလွဴေနရသလိုေပါ ့။ ဘိုးဘြားရိပ္သာက အဘိုးအဘြားေတြကိုလည္း တို ့မိဘဘိုးဘြားေတြလို သေဘာထားၿပီး အၿမဲထာ၀ရ အစားအေသာက္ ေဆး၀ါးေတြလွဴဒါန္းလို ့ ၿပဳစုေစာင္ ့ေရွာက္ၾကမယ္ေနာ္။ မိဘမဲ့ကေလးေတြကိုလည္း ေမာင္တို ့ႏွစ္ေယာက္ရဲ ့ရင္ေသြးေလးေတြလို သေဘာထားၿပီး တတ္နိင္သမွ် ၿပဳစုေစာင္ေရွာက္ သြားဦးမွာပါ။ ဒီလိုဆုိ သူတုိ ့ေလးေတြအတြက္ မိဘမမဲ့ေတာ ့သလို ေမာင္နဲ ့ခင္ေလးတို ့ရဲ ့ရင္ေသြးေလးေတြလည္း အမ်ားၾကီးပဲေပါ ့။

ခင္ေလးေရ..... အဲဒီ သံဃာေတာ္ေတြ၊ မိဘဘိုးဘြားေတြ၊ အဲဒီရင္ေသြးေလးေတြအတြက္ ေမာင္တို ့ႏွစ္ေယာက္ရဲ ့ အိမ္ေလးက ဘယ္ေတာ့မွ မေပ်ာက္ပ်က္သြားေတာ ့ပါဘူး။ အၿမဲထာ၀ရ တည္တံ ့ရွင္သန္ေနဦးမွာပါ ခင္ေလးရယ္။ ခ်စ္တဲ့ ခင္ေလးတစ္ေယာက္ ေက်နပ္ ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ပါေစလို ့။

( အခ်စ္ဆိုတာ တခါတေလေတာ ့လည္း ရယူပိုင္ဆိုင္ၿခင္းမဟုတ္သလို ေပးဆပ္ၿခင္းလည္း မမည္ခဲ ့ပါဘူး။ ခ်စ္သူ သိသိမသိသိ သူ ့ဆႏၵေလးေတြကို တိတ္တိတ္ေလး အတတ္ႏိုင္ဆံုးၿဖည့္ဆည္းရင္း ေက်နပ္ႏွစ္သိမ္ ့ေနၿခင္းကလည္း ခ်စ္ၿခင္းတစ္မ်ိဳးရယ္ပါ.......................ဇင္ေယာ္ )။။။။။။။။။။။။

Sunday, August 10, 2008

ဥယ်ာဥ္မႈး

ဇင္ေယာ္တစ္ေယာက္ အလုပ္ေတြရႈပ္ၿပီး စာအုပ္ေတြထဲ ေခါင္းၿမဳပ္ေနတဲ ့ၾကားက အၿငိမ္မေနနိုင္ပဲ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ ေရးမိၿပန္ေတာ ့ ထုံးစံအတိုင္း ဆိပ္ကမ္းေလးရဲ ့ တစ္ေနရာမွာ ကဗ်ာေလးနဲ ့ အလွဆင္မိေလရဲ ့။

ဥယ်ာဥ္မႈး

မခူးရက္ပါ
ဆူးခ်က္ကို ေၾကာက္လို ့မဟုတ္။
မဆင္ရက္ပါ
အပင္ထင္ကို မမွီလို ့မဟုတ္။
မနမ္းရက္ပါ
အလွမ္းခက္မွာ စိုးလို ့မဟုတ္။
ခူးခ်င္ ဆင္ခ်င္ ယုယခ်င္မင္ ့
သခင္ ့အတြက္
ပင္ ့သက္ဟာကဗ်ာ
ကာရန္ဟာ အိမ္မက္ေပမို ့
ေရေလာင္းေပါင္းသင္ ၿပဳၿပင္ဖူးပါတဲ့
ဥယ်ာဥ္မႈးလို က်ြႏု္ပ္။ ။ ။

Thursday, August 7, 2008

ဘယ္ေတာ့မွ မ၀ယ္ဘူး

ဇင္ေယာ္တို. ဒီေန ့ရြာလည္ရုံတင္မက ၿမိဳ.ပါပတ္တဲ ့ေန ့ပါ။ တေနကုန္ ေမာလည္းေမာ စိတ္လည္းတိုနဲ ့ နဂါးေခါင္းက ဇင္ေယာ္ရွိတဲ ့ဘက္ တစ္ေနကုန္လွည့္ေနလား ေအာက္ေမ့ရတယ္။ ဘာမွလုပ္ဖို ့စိတ္မပါတာနဲ ့ စာအုပ္ေလးဖတ္ၿပီး ႏွပ္ေတာ့မယ္ေပါ ့။ ဟာသေလးေတြၿမင္ေတာ့လည္း မေနနိုင္ဘူး။ လက္ကရြလာတာနဲ ့ ေကာက္ေရးလိုက္မိေတာ့တယ္။ Reader's Digest ထဲက ကူးခ်လိုက္တာပါ။ ခံစားၾကည့္လိုက္ပါဦး။


ဘယ္ေတာ့မွ မ၀ယ္ဘူး

ဟိုတေလာက ဇင္ေယာ္ေလးတို ့ အိမ္နားမွာ အဆင့္ၿမင္ ့ စူပါမားကက္ၾကီးတစ္ခု ဖြင့္တယ္ဗ်။ မဖြင့္ခင္တည္းက နာမည္ၾကီးေနၿပီ၊ ေၾကာ္ၿငာအားက ေတာ္ေတာ္သံုးထားေတာ ့ လူေတြက စိတ္၀င္စားၾကတာေပါ ့။ ထံုးစံအတိုင္း ေမာ္ဒယ္ရႈိးေတြ၊ကံစမ္းမဲေတြလည္း ပါတယ္။ေနာက္ၿပီး တခ်ိဳ.ပစၥည္းေတြကို ေစ်းေလွ်ာ့ၿပီးလည္း ေရာင္းေပးတယ္တဲ့။

အဓိက ကေတာ့ သူမ်ားနဲ ့မတူေအာင္ (interactive media) ဆိုတဲ့ အဆင့္ၿမင္.နည္းပညာေတြ သံုးၿပီး စားသုံးသူေတြ ၀ယ္ယူရ လြယ္ကူေအာင္ ၊ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ အၿပည့္ရွိေအာင္ စီစဥ္ထားတယ္တဲ ့။ ဇင္ေယာ္ေလးလည္း ဘယ္ေနနိုင္မလဲ။ ေမာ္ဒယ္ေလး ေတြလည္းေငးရင္း ၊ ကံစမ္းမဲလည္း ေပါက္လိုေပါက္ၿငား ေလွ်ာ့ေစ်းနဲ ့ေရာင္းတဲ့ပစၥည္းေတြသြား၀ယ္တာေပါ ့။

ဘယ္လို နည္းပညာေတြ သုံးထားလဲဆိုတာကို သိခ်င္စိတ္ကေတာ့ ထိပ္ဆံုးကပဲ။ ဟား .. တကယ့္ကို အဆင့္ၿမင့္တယ္ဗ်။ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ ၀ယ္ခ်င္လား။ အနားမွာရွိတဲ့ တီဗြီေလးေပၚက ဟင္းသီးဟင္းရြက္ ပံုေလးကို လက္ေလးနဲ ့ထိလိုက္။ ဘယ္လိုသြား ဘယ္လိုေကြ ့ဆိုတဲ ့ လမ္းညႊန္ေလးခ်က္ခ်င္းေပၚလာလိမ့္မယ္။ ဟင္းသီးဟင္းရြက္တန္းကို ေရာက္တာနဲ ့ ေနာက္ခံရွုခင္းက သီးႏွံစိုက္ခင္းေတြနဲ ့၊ မိုးဖြဲေလးေတြ ရြာက်ေနတဲ ့အသံ၊ေက်းငွက္ေလးေတြ ေအာ္ၿမည္ေနတဲ ့အသံေတြကိုလည္းၾကားေနရတယ္၊ ေနာက္ၿပီး သီးႏွံစိုက္ခင္းေတြ ေဘးက ၿဖတ္သြားရင္ ရေနက် စိမ္းစိုလတ္ဆတ္တဲ ့ရနံ ့ေလးေတြလည္း လႊတ္ထားေသးတယ္။ ဟားးးးးးတယ္ဟုတ္ပါလား။

အင္း ႏြားႏို ့၀ယ္ဖို ့သြားေတာ့လည္း ႏြားတင္းကုပ္ပံု အိမ္ေလးထဲမွာ ႏြားမၾကီးနဲ ့ႏြားေပါက္ေလးေတြရဲ ့အသံေတြ ၾကားေနရတယ္။ ႏြားစာ ၿမက္စိမ္းနံ ့ေလးေတြ၊ ေကာက္ရုိးနံ ့ေလးေတြ ဆိုတာ သင္းေနတာပဲ။ မိုက္တယ္ကြာ။ မနက္စာအတြက္ ၾကက္ဥ၀ယ္ရဦးမယ္။ ၀ိုး...ၾကက္ေမြးၿမဴေရး ၿခံပုံစံ ေနာက္ခံေလးမွာ ၾကက္မၾကီးနဲ ့ၾကက္ေပါက္စေလး ေတြရဲ ့အသံေလးေတြ ၾကားေနရတယ္။ ေလထဲမွာလည္း သန္ ့ရွင္းလတ္ဆတ္တဲ့ ၾကက္ဥေၾကာ္နံ ့ေလးက ေမႊးလို ့။ ဟား.... ၾကိဳက္သြားၿပီ။ ေနာက္ဆို ေစ်း၀ယ္ရင္ စူပါ၀မ္းမွာ မွစိတ္ခ်ရတယ္...
အဲ ေဆာရီး... ေၾကာ္ၿငာနဲ ့မွားသြားလို ့.... ေနာက္ဆို ေစ်း၀ယ္ရင္ ဒီမွာပဲ
၀ယ္ေတာ ့မယ္။

အာ...အခုမွ သတိရေတာ ့တယ္၊ အိမ္မွာ အိမ္သာသံုးစကၠဴ ကုန္ေနၿပီ၊
၀ယ္ဦးမွ။.......အမ္..........ေအာင္မေလးဗ်ာ ....................................................................................................................
................................................................................ဇင္ေယာ္ေလး ဆုံးၿဖတ္လိုက္ပါတယ္။
ဒီတခုေတာ ့ အိမ္နားကဆိုင္ေလး မွာပဲ
အၿမဲတမ္း၀ယ္ေတာ ့မယ္လို ့။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။

Tuesday, August 5, 2008

မ်က္ေၿဖလကၤာ

မေန ့က ဘေလာ့အလည္ထြက္ရင္းနဲ ့ ကိုေအာင္သာငယ္ ရဲ. ဘေလာ့မွာ မ်က္ေၿဖ ဆိုတဲ ့ကဗ်ာေလးကိုေတြ ့ေတာ့ က်ေနာ္လည္း တရံေရာအခါက မ်က္ေၿဖလကၤာ ေလးကို သြားသတိရမိတယ္။ ၾကာေတာ ့ၾကာခဲ ့ပါၿပီ။ လြန္ခဲ ့တဲ ့ ၃ႏွစ္ေလာက္က သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ Mail Attach နဲ ့ လွမ္းပို ့လိုက္တဲ ့ကဗ်ာေလးပါ။ ဇင္ေယာ္ေလး အလွည့္က်မွပဲ မ်က္ေၿဖလကၤာမဟုတ္ပဲ ၿဖတ္စာၿဖစ္သြားေတာ ့တယ္။ ဒီလိုပါ သူေလးက မဆိုစေလာက္ နဲနဲေလး ၀တယ္ေလ။( အတိအက်ေတာ့ မေမးနဲ ့ ေၿဖဘူး ) ဟီးဟီး...ခ်စ္စခင္စၾကင္နာစမွာအလုပ္ေတြရွဳပ္ၿပီး ပစ္ထားမိလို ့ စိတ္ေကာက္ပါေလေရာ။ ဇင္ေယာ္ပဲ ဘယ္ရမလဲ ။ မ်က္ေၿဖလကၤာေလးကို ပဲပင္ေပါက္ကို ေကာက္ရိုးနဲ ့သီတဲ ့လက္ေရးနဲ ့ေရးၿပီး သူေလးရဲ ့အိမ္ေရွ ့စာတိုက္ပံုးထဲ သြားထည့္ထားလိုက္တာေပါ ့။ေအာင္မေလးဗ်ာ တခါတည္း သူ့ေလးရဲ ့ လွၿပီး၀ေနတဲ ့ကိုယ္လံုးေလးကို ေလွာင္ေၿပာင္တယ္ဆိုၿပီးအဆက္ၿဖတ္လိုက္ပါေလေရာ။

မေတာ္လိုက္ရတဲ ့ေယာကၡမေလာင္းေတြကလည္း ဒီအေကာင္ခုတည္းက
၀ိတ္ခ်ခိုင္းေနပံုေထာက္ရင္ သူတို ့လိုမေကြ်းထားႏိုင္လို ့ပဲၿဖစ္ရမယ္ဆိုၿပီး အားေပးအားေၿမွာက္ၿပဳၾကတယ္ေလ။ အခုေတာ ့ က်ေနာ္ ့ညီ ဇာတ္မင္းသားေလးက Rapper လုပ္ခ်င္တယ္ဆိုေတာ ့ သူ ့ကိုပဲ ဒီကဗ်ာေလးကို Rap သီခ်င္းေၿပာင္းဆိုခိုင္းရေကာင္းမလားလို ့။ သူငယ္ခ်င္းတို ့ေရာ ဘယ္လိုသေဘာရလဲ။

( မ်က္ေၿဖလကၤာေလးရဲ. မူရင္းပိုင္ရွင္ကိုမသိတဲ ့အတြက္ ဒီေနရာကေန ခြင့္ေတာင္းလိုက္ပါတယ္။ တခ်ိဳ.ေနရာေလးေတြမွာ ဟိုဟိုဒီဒီေလွ်ာက္ကလိၿပီး ၿပင္ဆင္ထားတာေလးေတြကိုလည္း ခြင္ ့လႊတ္ပါလို ့ေတာင္းပန္ ပါတယ္ဗ်ာ။ )


မ်က္ေၿဖလကၤာ
ခ်စ္ေလးေရ စိတ္ဆိုးလို ့ပိတ္ထိုးမယ္ဆိုရင္လည္းထိုးပါ။
ကိုယ္ေရွာင္ေပးပါ ့မယ္။
ခ်စ္ေလးကအၿပစ္ေပးမယ္ဆိုရင္
Empire State Building ေပၚကေလထီးနဲ ့ခုန္ခ်ရခုန္ခ်ရ။
Statue Of Liberty ေပၚကို Spiderman နဲ ့တြယ္တက္ရတက္ရ။
Antlatic Ocean ကို Submarine နဲ ့ၿဖတ္ကူးရင္ကူးရပါ။
ဒါမွ မေက်နပ္ေသးရင္ ပင္လယ္ေရထဲကို က်င္ငယ္ေရ စြန္ ့ခိုင္းရင္ခိုင္း။
Everst ေတာင္ေပၚကို တြဲဖက္ေနာင္ေတာင္မပါပဲ Chopper နဲ ့တက္ရတက္ရ။
Heaven ေပၚတက္ၿပီးကြမ္းယာေရာင္းရင္ေရာင္းရ။
Hell ေအာက္ဆင္းၿပီးဓါတ္ဆီေရာင္းရင္ေရာင္းရ။
Amazon ေတာထဲကၿခေသၤ့ေတြကိုေလာက္စာလံုးနဲ ့ေဆာ္ရေဆာ္ရ။
Jurassic Park ထဲက ဒိုင္ႏိုေဆာရဲ. Ass ကိုပင္အပ္နဲ ့ထိုးရထိုးရ။
Japan Sumo မိန္းမပ်ိဳေလးေတြနဲ ့ နပန္းပဲ လံုးရလံုးရ။
Binlardin ကို နင္ဟာအခ်ဥ္လို ့ေခၚခိုင္းရင္ေခၚခိုင္း။
Mr. Bush ကို ဒီမွာ ငခြ်တ္ နင္ဟာဖြတ္လို ့ေအာ္ခိုင္းေအာ္ခိုင္း။
Classical Music ကို အထူးခ်စ္ၿပီး နားကြဲေအာင္ နားေထာင္ခိုင္းခုိင္း။
အခ်စ္ေတြမေပါ ့ဖို ့ Rock ပဲ ဟစ္ရဟစ္ရ။
အၿပစ္ေတြေလွ်ာ့ဖို ့ Hip Hop ကိုပဲ ဆိုရင္ဆိုရပါ။
Beyonce နဲ ့အဆက္အသြယ္ၿဖတ္ဆိုလည္းၿဖတ္ပါ ့မယ္။
Shakira ကိုစာမၿပန္နဲ ့ဆိုလည္း မၿပန္ပဲေနပါ ့မယ္။
အသက္မရွဴ ပါးစပ္မကူပဲ စကၠန္.၀က္ေနဆိုေနပါ ့မယ္။
မလႈပ္မရွား မုန္ ့မစားပဲ ၁ မိနစ္ေနဆိုေနပါ ့မယ္။
ငိုေနဆိုလည္း ငိုပါ ့မယ္၊ ရယ္ေနဆိုလည္း ရယ္ပါ ့မယ္။
ခ်စ္ေလးရယ္....စိတ္ကိုေလွ်ာ ့လို ့၀ိတ္ကိုလည္းေလွ်ာ ့။
ေၿဖပါေလေတာ ့ ေၿပေလေတာ ့။
အမည္မသိ ၂၁ရာစုစာဆို ။။။။။။။။။။။။

Monday, August 4, 2008

နဲဲနဲေလးေတာ. လြဲေနမယ္ ( ၂ )

နဲဲနဲေလးေတာ. လြဲေနမယ္ ( ၂ )

ဇင္ေယာ္ေလးကိုသယ္ေဆာင္လာတဲ. ေလယာဥ္ၾကီးလည္း ပဲရစ္ခ်ားစ္ဒီေဂါလ္ ေလဆိပ္သစ္ၾကီးကို ဆိုက္ေရာက ္ခဲ ့ပါၿပီ။ Latino နတ္သမီးေလးနဲ ့ ေမ်ာက္ေလာင္းေလး ၂ေကာင္လည္း ဇင္ေယာ္ေလးကို ႏွုတ္ဆက္လို ့ လိုရာခရီးကို ဆက္သြားၾကၿပီေလ။ နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေနာက္တဆင့္ ေၿပာင္းစီးဖို ့က ၄နာရီေလာက္လိုေသးတယ္။ ဒါနဲ ့ပဲ ဟာေနတဲ့၀မ္းကိုၿဖည့္ဖို ့ စားေသာက္ဆိုင္လိုက္ရွာေတာ့တာေပါ ့။ အခုလက္ရွိ terminal ရဲ ့ Arrival hall ထဲမွာ တိုလီမိုလီ အမွတ္တရပစၥည္း ေလးေတြေရာင္းတဲ့ ဆိုင္တစ္ဆိုင္နဲ ့ တၿခားဂ်ဴတီဖရီး ဆိုင္တစ္ဆိုင္ ပဲဖြင့္တာေတြ.မိတယ္။ က်န္တာေတြက အကုန္ပိတ္။ အင္းေပါ ့ေလ မနက္၃နာရီေလာက္ၾကီး ခရီးသည္ ပါးပါးေလးပဲရွိတာ သူတို ့လည္းနားဦးမွာေပါ ့။ ဒါနဲ ့ပဲ boarding pass ၿဖတ္ check in ၀င္ဖို ့ transfer desk ကိုေၿမပံုေပၚသြားရွာေတာ့ ေအာင္မေလး ေနာက္ terminal ၄ ခုေလာက္ သြားရဦးမွာဗ်။ စကားပံုေတာင္ရွိေသး ပါးစပ္ပါရင္ ရြာေရာက္တယ္တဲ ့။ ဒါနဲ ့ ေတြ ့တဲ ့အေစာင့္ ကိုေမးၾကည့္တာေပါ ့၊ ဘယ္လိုသြားရမလဲဆိုတာ။ သူကလည္း ဘိုလိုေကာင္းေကာင္းမရ ၊ ကိုယ္ကလည္း ၿပင္သစ္လို နားမလည္ ၊ ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ေနၿပီ။

သိတယ္မလား ဇင္ေယာ္ပဲ ေနာက္ဆံုးေတာ့
၂ေယာက္လံုးနားလည္မယ့္ အင္တာေနရွင္နယ္ ဘာသာစကားသံုးလိုက္ေတာ့ ဘတ္စ္ကားစီးသြားရမယ္ ဆိုတာရယ္ ေနာက္ၿပီး ဟိုေကြ ့ဒီခ်ိဳး ဟိုေလွကားဆင္း ဒီအေပါက္ေတြ.ရင္ဒီလိုထြက္ဆိုၿပီး လက္ဟန္ေၿခဟန္နဲ ့ ရွင္းၿပလိုက္တာကို စိတ္ထဲက အလြတ္က်က္လာခဲ ့တာေပါ ့။ သူပဲ မွားလား ကိုယ္ပဲ ဘာသာၿပန္လြဲလားမသိဘူး ရွာလိုက္ရတဲ ့အေပါက္ ၊ ေနာက္၄ခါေလာက္ေမးမွပဲေရာက္ေတာ့တယ္။
ဗိုက္ဆာဆာနဲ ့ လမ္းေလွ်ာက္ရတာေလာက္ စိတ္တိုဖို ့ေကာင္းတာမရွိဘူး။ ေရာက္ၿပန္ေတာ့လည္း ေစာင့္လိုက္ရတဲ့ဘတ္စ္ကား ၊ က်ေနာ္တို ့ဆီက ကားေတြဒီေရာက္ေနလားေအာက္ေမ ့ရတယ္။
မိနစ္၂၀ေလာက္ေစာင့္မွတစီးလာတယ္။ အေပၚေရာက္ေတာ့ ဒရုိင္ဘာကို ငါေတာ့ ဒီ terminal ကိုသြားခ်င္တယ္၊ ေရာက္ရင္ေၿပာပါဆိုၿပီး လက္ဟန္ေၿခဟန္နဲ ့ၿပလိုက္ေတာ့သူလည္း ေခါင္းတညိမ့္ညိမ့္နဲ ့။

ဒါနဲ ့ပဲ ဒရုိင္ဘာေနာက္ကခံုမွာထိုင္ၿပီး လိုက္လာတာ မိနစ္၂၀လည္းမေရာက္၊နာရီ၀က္လည္းမေရာက္နဲ ့ မသကၤာလို ့ထေမးေတာ ့မွ ေအာင္မေလး ၿပာၿပာသလဲနဲ ့ ေခါင္းကိုလက္ညွိဳးထိုးၿပတယ္ ၊ ေမ့သြားတယ္ေပါ့ေလ။ ထရိုက္ခ်င္စိတ္ေပါက္သြားတယ္၊ သည္းခံဇင္ေယာ္ သည္းခံ၊ သူကဆက္ေၿပာတယ္၊ ခုရပ္ရင္ဆင္း ၊ ဟိုဘက္ေၿပာင္းစီး ၊ ၃ခါရပ္ရင္ေရာက္ၿပီတဲ ့။ ေက်းဇူးၾကီးပါ ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့
ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္သြားပါတယ္။ လာၿပန္ၿပီ transfer desk ေရာက္ေတာ့ ဒီေကာင္တာ မဟုတ္ဘူး၊ တၿခားေကာင္တာတဲ့။ ဘုရားေရ ကယ္ေတာ္မူပါ ... ဘတ္စ္ကားစီးရဦးမွာလားလို ့အလန္ ့တၾကားေမးေတာ့ မလိုပါဘူး ၁၀မိနစ္ေလာက္ပဲလမ္းေလွ်ာက္သြား၊ေရာက္ၿပီတဲ့။

ဟူးးးး...ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ဘတ္စ္ကားဆိုရင္ ဒီကေသြးလန္ ့ေနၿပီ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လည္းေရာက္သြားတာေပါ့ဗ်ာ။ မွတ္ၿပီလားကြ... ပါးစပ္ပါရင္ ရြာေရာက္တယ္ဆို... ပါးစပ္တင္မက လက္ေတြေၿခေတြ ပါတာေတာင္ ခ်ားစ္ဒီေဂါလ္မွာ ရြာေရာက္ရုံမက လည္ထြက္သြားတယ္။ ဇင္ေယာ္တို ့လြဲခ်က္ကေတာ့နာပါ ့။ ဒါေတာင္ ဟာေနတဲ ့၀မ္းကို ကမန္းကတန္းၿဖည့္ၿပီး check in ၀င္ေတာ့ နဲနဲလြဲခ်င္ေသးတယ္။ metal detector ေရွ ့ကၿဖတ္ရေတာ့ alarm ကအသံထၿမည္ ပါေလေရာ။ အေႏြးထည္၊နာရီ၊ခါးပတ၊္အေဆာင္ဆြဲၾကိဳး အကုန္လံုး ခၽြတ္ၿပီးၿပီ။ ဒါလည္း ထပ္ၿဖတ္ေတာ့
အသံၿမည္ေကာင္းတုန္း။ ဘာမွားေနတုန္းဟ ကမန္းကတန္း စဥ္းစားရတယ္။ ဟီး....ခုနက ၿပန္အမ္းလိုက္တဲ့ အေၾကြေစ့ ေဘာင္းဘီအိပ္ထဲက မထုတ္ရေသးဘူး။ ၿပန္ၿဖတ္ခိုင္းတယ္ ၿမည္ၿပန္ၿပီ ဒုကၡပဲ ။ လံုၿခံဳေရး ၃ေယာက္ေလာက္လည္း အနားကိုေရာက္လာၿပီ။ ဖိနပ္ခၽြတ္ၿပီး ၿပန္ၿဖတ္တဲ့။ လူကနဲနဲေတာ့
ေသြးပ်က္လာၿပီ။ ကမာၻေပၚမွာရွိတဲ့ ဘုရားေတြအကုန္လံုး ကယ္ေတာ္မူပါ။ ေနာက္တခါခၽြတ္စရာဆိုလို ့
အက်ၤ ီနဲ ့ေဘာင္းဘီပဲက်န္ေတာ့တယ္။ ေတာ္ၾကာ ဇင္ေယာ္ေလးရဲ ့ ရွိစုမဲ ့စု ဗလေတြၿမင္သြားၿပီး
ေမာင္စၾက၀ဠာၿပိဳင္ပြဲ၀င္ဖို ့လာေခၚေနမွာစိုးလို ့ပါ။ ဟီးဟီး..... ကမာၻေပၚမွာရွိတဲ့ ဘုရားေတြအကုန္လံုးတမိလို ့ထင္ပါရဲ ့။ ဒီတခါေတာ့ ကံတရားက ဇင္ေယာ္ေလးကို မ်က္နွာသာေပးရွာတယ္။ခုမွပဲ ရင္ထဲက အလံုးၾကီးက်ၿပီး လိုရာခရီးဆက္ႏိူင္ေတာ့တယ္။ ။ ။ ။ ။အလြြဲေလးေတြနဲ ့ကင္းေ၀းၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေၿမ့ၾကပါေစ။။။။။။။။

Sunday, August 3, 2008

အိမ္အ၀င္


Reader's Digest ထဲကဖတ္မိတဲ ့ ဟာသေလးကိုၿပန္ၿပီးေ၀မ်ွ
လိုက္ပါတယ္။



အိမ္အ၀င္
ေတာ္ေတာ္ေလး ညဥ့္နက္မွၿပီးတဲ့ ပါတီကၿပန္လာတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ ကားပတ္ကင္ကို စကားတေၿပာေၿပာနဲ ့ ေလွ်ာက္လာၾကတယ္ ။
ေမာင္မ်ိဳး -- ဒုကၡပါပဲကြာ၊ေတာ္ေတာ္ေနာက္က်ေနၿပီ။
အိမ္ေရာက္ရင္ေတာ့ လက္ဘက္ေၿခာက္ခတ္ရေတာ့မွာပဲ။
ဇင္ေယာ္ -- မင္းမိန္းမ မသိေအာင္ အိမ္ကို တိတ္တိတ္ေလး ၿပန္၀င္ေပါ ့ကြ။
ေမာင္မ်ိဳး -- မလြယ္ပါဘူးကြာ၊ ငါ ့မိန္းမကို ဘယ္လိုမွ အရူးလုပ္လို ့ မရဘူးကြ။
အိမ္နားေရာက္ရင္ ကားကိုစက္သတ္၊ ဂိုေဒါင္ထဲကို အသာေလးကို တြန္းၿပီးထည့္၊ ၿပီးရင္
ေလွကားကို တိတ္တိတ္ေလး ေၿခဖ်ားေထာက္ၿပီးတက္၊ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသြားၿပီး
အ၀တ္အစားလဲရတယ္။ ဒါေပမယ့္သူဘယ္လိုၾကားသြားလဲ မသိဘူးကြာ။ အိပ္ရာကထလာၿပီး
ငါ့့ကို အိမ္ၿပန္ေနာက္က်လို ့ဆိုၿပီးဆူေတာ့ပူေတာ့တာပဲ။
ဇင္ေယာ္ -- ဘာမွမပူနဲ ့၊ ငါေၿပာသလိုလုပ္။ အားလံုးအဆင္ေၿပေစရမယ္။
ေမာင္မ်ိဳး -- လုပ္စမ္းပါဦးကြ၊ နည္းလမ္းေကာင္းေလး။
ဇင္ေယာ္ -- ကားကိုစက္သံၿမွင္.ၿပီး ဂိုေဒါင္ထဲကိုထည့္၊ ေလွကားကိုေၿခသံၿပင္းၿပင္းနဲ ့ တက္၊
တံခါးကိုအသံၿမည္ေအာင္တြန္းၿပီးဖြင့္လိုက္။ ၿပီးရင္ အ၀တ္အစားမလဲေသးပဲနဲ ့ အိပ္ရာထဲ
၀င္ၿပီးမိန္းမကိုသြားနမ္းေပေတာ့။ မယုံရင္ၾကည့္၊
မင္းမိန္းမ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိမ္ ့မယ္။ ဟီးဟီးဟီး။ ။ ။

နဲဲနဲေလးေတာ. လြဲေနမယ္ (၁)

နဲဲနဲေလးေတာ. လြဲေနမယ္ (၁)
ဇင္ေယာ္ရဲ. ခရီးသြားရင္း လြဲခဲ.တဲ. အလြဲေလးေတြထဲက တစ္ခုဆိုပါေတာ.။
ဇင္ေယာ္တစ္ေကာင္... အဲမွားလို. ဇင္ေယာ္တစ္ေယာက္ ခြင္.ေစ.လို. လုပ္ငန္းခြင္ၿပန္၀င္ဖို. ထံုးစံအတိုင္း
သြားရတဲ.ခရီးေပါ.။ သြားသာသြားရတာ နားေနတုန္းကေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနခဲ.တဲ. အရွိန္ကမကုန္ေသးေတာ. လူကအင္တင္တင္ရယ္။ ေနာက္ၿပီး ဒီတေခါက္သြားရမယ္. ခရီးကသိပ္မနီးလွဘူး။ ေအာင္မေလး ...ေလယာဥ္အၾကာၾကီးစီးရမွာမွာပါလား ဆိုၿပီးေတာ္ေတာ္ စိတ္ညစ္သြားတယ္။ စဥ္းစားၾကည္.ပါဦးဗ်ာ။ ေညာင္းလို.မွ ေၿခလက္မဆန္.သာ၊ေနာက္ၿပီး အေညာင္းေၿပလမ္းထေလ်ွာက္ရေအာင္လည္း ဘယ္လိုမွအဆင္မေၿပတဲ.ေလယာဥ္ေပၚမွာ ညအိပ္ခရီးစီးရမွာဆိုေတာ. လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနရတာၾကိဳက္တဲ. ဇင္ေယာ္အဖို.ေတာ. အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာပံုစံထိုင္ၿပီးလိုက္သြားရသလိုပါပဲ ( ဟီး..တင္စားၿပီးေၿပာတာေနာ္... တကယ္မထိုင္ဖူးပါဘူး )။ ဒါနဲ. စင္ကာပူကေန ၿပင္သစ္ ပဲရစ္အထိ စီးရမယ္.ခရီးေပါ.။ အၾကာၾကီးစီးရမယ္.အေရးေတြးၿပီး ေလဆိပ္စာအုပ္ဆိုင္ကေန reader's digest နဲ. ၀တၴဳတစ္အုပ္ ဆြဲလာခဲ.တယ္။ စာဖတ္ၿပီးမ်က္စိေညာင္းလာရင္ အမုန္းအိပ္ပစ္မယ္ဆိုတဲ. အၾကံနဲ.ေပါ.။

ေလယာဥ္ေပၚေရာက္လို. အက်အနထိုင္ၿပီး စာအုပ္ဖတ္မယ္ၾကံတုန္းရွိေသးတယ္..... ထိုင္ခုံနံပါတ္.....က ေဟာဒီ row ကပါလား ဆိုတဲ. စကားသံခ်ိဳခ်ိဳေလးနဲ.အတူ ေရေမႊးနံ.သင္းသင္းေလးကကပ္ပါလာလို. ေမာ.ၾကည္.လိုက္ေတာ. ဟိုက္ရွားဘား Latino Angel ေလးတစ္ပါးပါလား။ ဟီးဟီး ... ဇင္ေယာ္ေလးေတာ.နတ္ေကာင္းေတြမၿပီထင္ပါ.။ သူေလးေမးတဲ.ခုံနံပါတ္က ဇင္ေယာ္ေလးနဲ.ေဘးခ်င္းကပ္ရက္ေလ ( ဇင္ေယာ္ေလးက အလယ္၄ေယာက္တန္း အစြန္ဆံုးခံုမွာ ထိုင္ရတာပါ )...ေနာက္ၿပီးသူေလးရဲ. ေလယူေလသိမ္းကလည္းအေတာ္ေကာင္းေတာ. ဟာဟ....ဒီခရီးေတာ.မပ်င္းရေတာ.ဖူးေပါ.၊အသာေလးေတာ္ကီပြားၿပီး လိုက္သြားရုံပဲဆိုၿပီး ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္သြားတယ္.....ဟီးဟီး.... ဒါနဲ. ဟာဟုတ္ပါတယ္..ဒီထိုင္ခုံပါပဲဆိုမွ အိုကံေကာင္းလိုက္တာ exit နဲ.ေရာ labotries နဲ.ပါနီးလို.ေတာ္ေသးတာေပါ.တဲ.။

ဘုရားေရ... ခဏခဏ အိမ္သာထြက္တတ္တဲ.သူဆိုရင္ေတာ. ေသဘီဆရာပဲ... excuse me , excuse me ကိုယ္.ေရွ.ကခဏခဏ ၿဖတ္ထြက္မွေတာ. ဘယ္လာေကာင္းေကာင္းအိပ္ရေတာ.မွာလဲ။ ရွိေစေတာ.ေပါ.ေလ ဒါနဲ. သူေလးရဲ. အိတ္ေတြ baggage locker ထဲထည္.ဖို.ၿပင္ေတာ. မေနႏိုင္တာနဲ. ကူညီဖို.ထရေတာ.တာေပါ.။ အမ္... ခုမွေသခ်ာၾကည္.မိတယ္... သူေလးရဲ.ေနာက္မွာ ခ်ာတိပ္ေလး၂ေကာင္ရပ္လို.ပါလား.......ရုပ္ရည္ကလည္းေတာ္ေတာ္ေလးကိုဆင္တယ္။ သူေလးကေမးေငါ.ၿပီးမိတ္ဆက္ေပးတယ္... ငါ.သားေလး၂ေယာက္ေလ အမႊာတဲ.။ ေအာင္မေလးဗ်ာ.... ခုနကေပ်ာ္လိုက္ရတဲ.အေပ်ာ္ကလည္း မီးခဲေပၚယင္ေကာင္နားသေလာက္မွမၾကာပါလားဗ်ာ။ ....

စဥ္းစားၾကည္.ပါဦး အရပ္ကတို.ေရ.... ဒီ ၄ေယာက္တန္းခံုမွာ ဇင္ေယာ္ရယ္၊သူေလးရယ္၊ေနာက္ၿပီး ဒီ၃ႏွစ္သား ေမ်ာက္ေလာင္းေလး၂ေကာင္ရယ္..........ေအာင္မေလးဗ်ာ ထိုင္ငိုခ်င္စိတ္ေပါက္သြားတယ္... ( ခရီးသြားရင္း ကိုယ္.ေဘးမွာ ကိုယ္ပိုင္မဟုတ္တဲ. ဂ်ီက်တတ္တဲ.ေမ်ာက္ေလာင္းေလးေတြပါလာရင္ ဘယ္ေလာက္စိတ္ညစ္ ရတယ္ဆိုတာ ကိုယ္တိုင္ၾကံဳဖူးသူတိုင္း ေတြးမိၾကမွာပါ )။ ထင္တဲ.အတိုင္းပါပဲ .. ေတာ္ေတာ္ကိုဆိုးတဲ.
ေမ်ာက္ေလာင္းေလးေတြပါ။ ၂ေယာက္သား တစ္ခါမွေအးေအးေနတယ္ဆိုတာ မေတြ.ရပါဖူး။ ေဆာ.လိုက္၊စကားမ်ားလိုက္၊ရန္ၿဖစ္လိုက္၊နပန္းလံုးလိုက္နဲ. ေမ်ာက္ရုံထဲ၀င္ထိုင္ေနတာကမွ နဲနဲေနသာထိုင္သာရွိဦးမယ္။ ညေရာက္ေတာ.လည္းေတာ္ေတာ္နဲ.ကိုမအိပ္ဖူးဗ်။ ရုပ္ရွင္ကို ကလိလိုက္ ၊တီဗြီဂိမ္း ကစားလိုက္နဲ. သူမ်ားေတြကအိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီ သူတို.၂ေယာက္ကေတာ. က်ေနာ္.ကိုလွမ္းၿပီးစလို.ေကာင္းတုန္း၊ သူေလးကလည္း အစကေတာ.အားနာလို. လွမ္းၿပီးဟန္.ရွာပါတယ္၊ေနာက္ေတာ. အိပ္ေမာက်သြားရွာတယ္၊ က်ေနာ္မွာသာ ဒီေမ်ာက္ေလာင္းေလးေတြနဲ. လံုးေထြးေနတုန္း။ ေနာက္ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ. ေမ်ာက္ေလာင္းေလး၁ေကာင္ကသူ.အေမကို အတင္းႏွုိးပါေလေရာ၊ သူေလးလည္း ေမ်ာက္ေလာင္းေလးကိုပိုက္ၿပီး အိမ္သာကိုေၿပးေတာ.တာပဲ။

သိပ္မၾကာပါဖူးဗ်ာ.... ဇင္ေယာ္နဲ.က်န္ခဲ.တဲ.ေမ်ာက္ေလာင္းေလးကလည္း ဇင္ေယာ္.လက္ကိုအတင္းဆြဲၿပီး၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးနဲ. ဗိုက္ကိုလက္နဲ.ပုတ္ၿပလိုက္ ဖင္ကိုလက္နဲ.ပုတ္ၿပလိုက္နဲ. အေၿခအေနကမေကာင္းေတာ.ဖူး။ သူ.အေမကလည္း ၿပန္မလာေသး၊ ဇင္ေယာ္လည္းဘာလုပ္လို.လုပ္ရမွန္းမသိဖူး၊ ေနာက္ဆံုးေတာ.အေၿခအေနမဟန္တာနဲ. ဇင္ေယာ္လည္းေမ်ာက္ေလာင္းေလးကိုပိုက္ၿပီး အိမ္သာကိုေၿပးရေတာ.တာေပါ.။ ေအာ္ ....ဇင္ေယာ္တို.မ်ား
ကံေကာင္းခ်က္ကေတာ. --ီး--ီးပါတည္ေပးလိုက္ရေသးဟ။ ၿပန္လာေတာ. သူ.အေမကေတာ.အားနာလိုက္တာ
ငတိေလးကေတာ. သူမဟုတ္တဲ.အတိုင္း ခပ္တည္တည္ပဲ။ ဇင္ေယာ္တို. လြဲခ်က္ကေတာ. ရွယ္ပါပဲဗ်ာ၊ ဖတ္ဖို.ဆိုၿပီီီီီီီီး၀ယ္လာတဲ. စာအုပ္၂အုပ္က အစကေနကို မတက္လိုက္ရရွာဖူး။ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ.ေကာင္မေလး ေဘးနားေရာက္လာလို. ေပ်ာ္ရမလားေအာက္ေမ.ပါတယ္၊ ေနာက္ဆံုးေတာ. သူ.ကေလးကို --ီး--ီးတည္ေပး လိုက္ရတယ္။ ဇင္ေယာ္ရယ္...... လြဲခ်က္ကေတာ. နာပါ.။အမွန္ကေတာ. နတ္ေကာင္း ေတြမတာ မဟုတ္ပါဖူး ၊ နတ္ဆိုးေတြက စတာေနမွာပါ။။။။။။


( ေနာက္ဆံုးေတာ. အိမ္ေထာင္က်ၿပီးကေလးေတြရလာရင္ ဘာမွမလုပ္တတ္မွာစုိးလို. ခုကတည္းက ထရိန္နင္
ဆင္းေနတယ္လို.ပဲ သေဘာထားလိုက္ပါေတာ.တယ္။ ).................

Saturday, August 2, 2008

ကေလးေရ

ေလာေလာလတ္လတ္ တင္စရာ အိုင္ဒီယာ ေကာင္းေကာင္းမရေသးတာနဲ. အရင္တုန္းကေရးခဲ.ဖူးတဲ. ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကိုပဲ ၿပန္ၿပီး modify လုပ္ၿပီး တင္ေပးလိုက္တာပါ။ .....




ကေလးေရ...


မက္ခဲ.ဖူးတဲ. ေပ်ာ္ရႊင္အိမ္မက္
ခြင္.ရိွေသးရင္ ဆက္မက္ေနခ်င္ေသးတယ္။
လွပလြန္းတဲ. ကေလးရဲ.ပံုရိပ္
စုံမိွတ္ထားတဲ. မ်က္၀န္းထဲမွာေတာင္ ၿမင္ေယာင္ေနဆဲပဲ။
ၾကည္ႏူးခဲ.ဖူးတဲ. စကားသံခ်ိဳခ်ိဳ
ခုေတာ. တကယ္.ကို လိုေနၿပီ ကေလးရယ္။
ရင္ခုန္သံၿမန္ေစတဲ. ကေလးရဲ.အၿပံဳး
ကိုယ္.ဘ၀တသက္လံုး အတြက္
သိမ္းထားမိလိုက္တယ္။
ကေလးေရ......
မင္းခ်ည္ေႏွာင္ခဲ.တဲ. တစ္ေခ်ာင္းတည္းေသာၾကိဳး
သံေယာဇဥ္ ဆိုတဲ. သူ.တန္ခိုးက
မၿမင္ႏိုင္ေပမယ္. ၿဖတ္ဖို.မလြယ္ပါ.လား။ ။ ။


ကေလးေရ....
အမွတ္တမဲ့ေတြတိုက္ဆိုင္မိတိုင္းသာ
အမွတ္တရေတြျဖစ္လာမယ္ဆိုတာကို
ၾကိဳသိခဲ့ရင္ ကိုယ္ေလ...............။ ။ ။ ။ ။