ေလၿပည္အ၀င့္မွာ ေၾကြလြင့္လာလို ့
ေပရွၿပီး ေၿမမခရေအာင္
ၿမတ္နိုးၿခင္းလက္အစံုနဲ ့
ရင္အံုမွာ ေပြ.ပိုက္မိပါရဲ့
နတ္ဆိုးေတြရဲ့့ ၾကိမ္စာတစ္ပိုဒ္တဲ့
မိုးေတြၿပိဳလို ့အေမွာင္ဖံုး
ငါ့ကမာၻတစ္ခုလံုး ထစ္ခ်ဳန္းေနေတာ့တယ္။
(ဇင္ေယာ္)
အဲဒီေန ့ေပါ့
ဦးတည္ရာမဲ့ ေၿခလွမ္းေတြရဲ့ သယ္ေဆာင္ရာေနာက္ကို တစိုက္မတ္မတ္လိုက္ေလွ်ာက္ေနမိတာ။ သူ ့ကိုယ္သူ ၾကိဳးစားၿပီး အားေပး ေနမိတယ္။ မုန္တိုင္းလြန္ရင္ ေလၿပည္လာဦးမွာပါလို ့။ ဒါေပမယ့္ ေၿခာက္ေသြ.ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ကႏာၱရကို ၿဖတ္တိုက္လာတဲ့ေလၿပည္က ပူေလာင္ၿပင္းရွေနဦးမွာလား အေတြးတစ္စက ဆက္ၿပီး အေၿဖမထုတ္ႏိုင္တဲ့ ပုစာၦတစ္ပုဒ္အၿဖစ္ က်န္ရစ္ခဲ့သလိုပဲ။ အဆံုးအရံႈးေတြ မ်ားလြန္းလွတဲ့ အခိုက္အတန္ ့ ကာလေလးမွာ ဒူးေထာက္လုနီးပါး သူက်ဆံုးေနခဲ့မိတယ္ေလ။ ပတ္၀န္းက်င္မွာရွိသမွ် အရာရာ ဘာကိုမွ သတိမထားမိနိုင္ေလာက္ေအာင္ကို ရက္ရက္စက္စက္ ေသြးပ်က္ေနခဲ့တာပါလား။
အဲဒီေန ့ေပါ့
အခ်ိန္ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရကို သတိထားလိုက္မိေတာ့ ေန ့တစ္ေန ့ရဲ့ ညေနဆည္းဆာက တၿဖည္းၿဖည္းနဲ ့ အေမွာင္ယံမွာ တိုး၀င္ေပ်ာက္ကြယ္ ႏႈတ္ဆက္ေနၿပီေလ။ မာၾကဴရီမီးလံုးေတြကေတာ့ ကတၱရာလမ္းမေပၚကို အလင္းရည္ေတြ အုပ္မိုးလို ့ သြန္ခ်ေနေလရဲ့။ လမ္းေပၚက လူေတြရဲ့အိမ္အၿပန္က သူ ့အတြက္ ခ်ိဳၿမိန္တဲ့ ေတးတစ္ပုဒ္မဟုတ္တာကေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ သူ ့ရဲ့ေကာင္းကင္မွာေတာ့ ၾကယ္ေတြက တစ္စင္းၿပီးတစ္စင္း အလုအယက္ ခုန္ဆင္းၿပီးေၾကြေနလိုက္ၾကတာ မႈန္ၿပၿပအလင္းတစ္စေတာင္ က်န္ပါဦးမလား။
အဲဒီေန ့ေပါ့
ရင္ဘတ္ထဲက ေပါက္ကြဲလုနီးပါး မီးေတာင္ရွင္တစ္ခုအနီးကေန သူေၾကာက္လန္ ့တၾကားနဲ ့ ေၿပးထြက္ဖို ့ ၾကိဳးစားေနခဲ့မိတယ္။ ဘ၀မွာ အရံႈးေတြ မၾကာခဏ ၾကံဳဆံုဖူးပါရဲ့ ဒါေပမယ့္ ေအာင္ၿမင္မႈကို ဆာေလာင္ေနတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ၿခင္းကို အိမ္မက္လုပ္ၿပီး ေခါင္းအံုးအိပ္ခဲ့ရတဲ့သူ ့အတြက္ ဒီတစ္ခါ အရံႈးကေတာ့ ခါးသီးလြန္းလိုက္တာ။ ခုလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ တကယ္လို ့သာ ............................................. သူ တစ္စံုတစ္ရာေပါင္းမ်ားစြာကို ၿပင္းၿပင္းပ်ပ် သတိရလာမိတယ္။ ခံစားခ်က္ေတြ မွ်ေ၀နားေထာင္ေပးေနၾက နားတစ္စံုရယ္၊ အဆင္မေၿပမႈေတြၾကားမွာ ကူညီေဖးမေပးခဲ့တဲ့ ေႏြးေထြးတဲ့လက္အစံုရယ္၊ အားေပးစကားေတြ စီးေၿမာလာတတ္တဲ့ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုရယ္၊ ဘ၀အေမာေတြကို ခဏတာေၿပေပ်ာက္ေစတဲ့ အၿပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေလးရယ္ ။ သူ တစ္ခ်က္ရယ္လိုက္မိတယ္ ေ၀းကြာၿခင္းၿမစ္ရဲ့ တစ္ဘက္ကမ္းကို မၿမင္မစမ္းနဲ ့ ေမွ်ာ္မွန္းၿပီး လွမ္းေငးမိတဲ့ သူ ့ကိုယ္သူေပါ့ ကိုယ့္ရီသံကိုယ္ၿပန္ၾကားမိတာေတာင္ ေလွာင္ရီသံလိုလို ထင္လို ့ေနမိတယ္ေလ။
အဲဒီေန ့ေပါ့
ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ လမ္းေပ်ာက္ေနသူအဖို ့ေတာ့ ခရီးအဆံုးဆိုတာ ေ၀းလြန္းလွတဲ့ မွတ္တိုင္တစ္ခုပါပဲ။ မသိစိတ္ရဲ့ ေစစားရာေအာက္ ေလွ်ာက္ၿပီးရင္းေလွ်ာက္လာခဲ့မိတာ သတိရလို ့ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္က ကိုယ္နဲ ့ မစိမ္းလြန္းလွသလိုပဲ။ တစ္စံုတစ္ရာရဲ့ ညိႈ.ငင္မႈေအာက္မွာ သူတစ္လွမ္းခ်င္းသြားေနမိတယ္ေလ။ ေၿခလွမ္းေတြရဲ့ ဦးတည္ရာကို လွမ္းေငးၾကည့္မိတယ္ ။ တကယ္ေတာ့ သူမအံ့ၾသမိပါဘူး ပန္းၿခံထဲက ၿမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေဘးမွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း လဲေလ်ာင္းေနတဲ့ ခံုတန္းေလးတစ္ခု ရွင္းရွင္းေၿပာရရင္ တစ္ခါက ေပ်ာ္ရႊင္ၿခင္းစမ္းေခ်ာင္းေလး ၿမစ္ဖ်ားခံ စီးဆင္းတဲ့ေနရာေလးလို ့ နံမည္တပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ သူတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္စြာ အနားယူတတ္တဲ့ ခံုတန္းေလးတစ္ခုရွိတဲ့ေနရာကိုေပါ့။
အဲဒီေန ့ေပါ့
မထင္မွတ္ထားတဲ့ ေနရာမွာ မထင္မွတ္တဲ့ အရာတစ္ခုကို ေတြ.ၿမင္လိုက္ရတဲ့ တဒဂၤေလးက သူ ့စိတ္အစဥ္ကို အထိန္းအကြပ္မဲ့စြာ တုန္လႈပ္သြားေအာင္ စြမ္းေဆာင္နိုင္မယ္လို ့ လံုး၀မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူ ့ရင္ထဲမွာေတာ့ မွန္မွန္နဲ ့ၿမန္ၿမန္ တီးခတ္လိုက္တဲ့ယဇ္ပူေဇာ္ပြဲက ဗံုသံေတြလိုပဲ ရင္ခုန္သံေတြက ဆူညံလို ့ေနေလရဲ့။ ခုံတန္းေလးေပၚမွာ ...................... စကၠဴငွက္ေလးတစ္ေကာင္ ....... တိတိက်က်ေၿပာရရင္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ ့ေသေသခ်ာခ်ာ ေခါက္ခ်ိဳးၿပီးၿပဳလုပ္ထားတဲ့ ပိုင္ရွင္မဲ့ေနတဲ့ ......... ဒီကမာၻေပၚမွာ သူေနာက္ဆံုးထြက္သက္အထိ မွတ္မိေနဦးမယ့္ စကၠဴငွက္ေလးတစ္ေကာင္ ။ သူအသာေလး ေကာက္ယူလိုက္ရင္းက သက္ၿပင္းတစ္ခ်က္ မသိမသာ ခ်လိုက္မိတယ္။
အတိတ္ရထားတစ္စင္းက ဥၾသသံရွည္ခပ္ၿပင္းၿပင္းဆြဲၿပီး သူ ့အနားကေန ဘယ္ကိုမွန္းမသိနိုင္တဲ့တစ္ေနရာကို ေၿပးထြက္သြားေလရဲ့။ ဟိုးအေ၀းဆီကေန စကားသံတခ်ိဳ. လြင့္ေၿမာလို ့ လာေနသလိုလိုပဲ သူ ့အာရံုထဲမွာ မပီၿပင္၀ိုးတ၀ါးနဲ ့ ပံုရိပ္တခ်ိဳ.က ရုပ္ရွင္ၿပေနသလို အစီအရီ ေပၚလာတယ္ေလ။ " ဟိုးအေၿပာက်ယ္တဲ့ မိုးေကာင္းကင္ေပၚက ငွက္ေလးေတြကို အားက်မိတယ္ အတိုင္းမဆမရွိတဲ့ လြတ္လပ္ၿခင္းေတြနဲ ့ ပ်ံ၀ဲ ေနလိုက္ၾကတာ ဘယ္ေလာက္ ေပါ့ပါးၿငိမ္းခ်မ္းလိုက္မလဲေနာ္ သူတို ့စိတ္ထဲမွာရွိသေလာက္ ဟိုးေကာင္းကင္ထက္ကို ၿမင့္နိုင္သေလာက္ ၿမင့္ၿမင့္ ပ်ံ၀ဲခ်င္တိုင္းပ်ံလို ့ရသလို နားခိုဖို ့ ေနရာေတြကလည္း ဒီကမာၻေၿမၿပင္ေပၚမွာ အမ်ားသားေနာ္။ ပ်ံသန္းၿခင္းနဲ ့ေကာင္းကင္ယံဆိုတာ သူတို ့ေတြအတြက္ ဘုရားေပးတဲ့ ဆုတစ္ခုလိုပဲ။ သူတို ့ေလးေတြလိုပဲ လြတ္လပ္ေပါ့ပါး ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းတဲ့ ဘ၀ေလးကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရခ်င္လိုက္တာ " စကၠဴငွက္ေလးတစ္ေကာင္ကို စိတ္ပါလက္ပါ ေခါက္ခ်ိဳးရင္း ေၿပာေနတဲ့ သူမရဲ့ ပံုရိပ္တခ်ိဳ.က အေတြးအာရံုထဲကို တံခါးမေခါက္ပဲ ၀င္္လာၾကေလရဲ့။ ............... ေနာက္ၿပီး ............. ေနာက္ၿပီး ............. သူမနဲ ့ ဆက္စပ္ပတ္သက္သမွ် အရာေတြအားလံုးက သူ ့ရဲ့အသိဥာဏ္ေတြကို
လံုး၀၀ါးၿမိဳသြားခဲ့တာပါ။
အတိတ္ၿပတင္းတစ္ခ်ပ္ကို
တခဏခ်င္းလွပ္ၿပီး
ၾကည့္မိၾကတယ္
ဒဏ္ရာေတြနဲ ့ေၾကမြလို ့
ေၿမခေနတဲ့ အုတ္ပံုတစ္ခုလား
တသသဆန္းၿပားလို ့
လွပခမ္းနားခဲ့တဲ့ နန္းေတာ္ရာတစ္ခုေလပဲလား
ၿမင္ရတဲ့ ၿမင္ကြင္း
ထင္လင္းၿပီး ကြဲၿပားေနလိမ့္မယ္
ေသခ်ာစြာနဲ ့ အေၿဖရွာၾကည့္ေတာ့
အခ်ိန္ေတြမတူသလို ၾကည့္မိတဲ့ angle ေတြက တူမွမတူခဲ့ၾကတာကိုး။
သူသတိထားလိုက္မိေတာ့ ညနက္သန္းေကာင္ေတာင္ ေရာက္ေတာ့မယ္ေလ။ ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ့ေန ့တစ္ေန ့ ကို ထားရစ္လို ့ ေလာကၾကီးက ေန ့သစ္တစ္ေန ့ကို ၾကိဳဆိုဖို ့ၿပင္ဆင္ေနပါၿပီ။ သူ ့ကိုယ္တိုင္္ကေတာ့ လည္ၿပန္အၾကည့္တစ္ခ်က္ေအာက္မွာ အသိသက္သက္ ပါသြားခဲ့တာပါ။ ေနာက္ေန ့သစ္တစ္ခုကို အဓိပၸါယ္ရွိရွိရင္ဆိုင္ၿဖတ္ေက်ာ္နိုင္ဖို ့ ခြန္အားသစ္ေတြ ၿပန္လည္ေမြးဖြားဖို ့ သူလည္းအိမ္ၿပန္သင့္ၿပီေလ။ စကၠဴငွက္ေလးကို ခံုတန္းေလးေပၚ အသာအယာ ၿပန္ခ်လို ့ ႏွလံုးသားထဲက အလင္းတိုင္ေလးကို သူကိုယ္တိုင္မီးညွိၿပီးဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။ စကၠဴငွက္ေလးနဲ ့ သူရဲ့ ဖန္ဆင္းရွင္တစ္ေယာက္အတြက္ပါ။ ဟိုးေကာင္းကင္ယံအၿမင့္က ငွက္ေလးေတြလိုပဲ လြတ္လပ္ေပါ့ပါး ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေကာင္းတဲ့ ဘ၀ေလးေတြကို ပိုင္ဆိုင္နိုင္ပါေစ ေနာက္ၿပီး သူတို ့လိုပဲ ညအခါကာလ ေအးၿမတဲ့လေရာင္ေအာက္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာနဲ ့ အိပ္စက္နိုင္ပါေစ နံနက္ခင္းရဲ့ ေႏြးေထြးတဲ ့ေနေရာင္ၿခည္နဲ ့အတူ ေန ့သစ္တစ္ေန ့ကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ ့ ႏႈတ္ခြန္းဆက္လို ့ ရႊင္လန္းစြာ နိုးထနိုင္ပါေစလို ့ ......။ ။ ။
