အိမ္မက္ထဲက မီးသတ္သမားေလး

ဇင္ေယာ္ေလး အေရးၾကီးကိစၥနဲ ့ ဘယ္သူ့ကိုမွ ႏႈတ္မဆက္နိုင္ပဲ ခရီးထြက္သြားရလို ့ ဆိပ္ကမ္းေလးကိုေတာင္ မေရာက္ၿဖစ္တာ အေတာ္ၾကာခဲ ့ပါၿပီ။ ခရီးသြားေနတဲ့ ရက္ပိုငး္အတြင္းမွာ လာေရာက္လည္ပတ္ခဲ ့တဲ ့ မိတ္ေဆြေတြေရာ၊ ေနာက္ၿပီး ေပ်ာက္ေနတာ ၾကာလို ့ေအာ္ဟစ္ေနတဲ ့ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမအားလံုးကို ေရာ
ဒီပို ့စ္ေလးနဲ ့ေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။


အိမ္မက္ထဲက မီးသတ္သမားေလး







ၿဖဴေရာ္ေဖ်ာ့ေတာ့ေနတဲ့ သားေလးကို စိုက္ၾကည့္ေနရင္း သူမမ်က္၀န္းေတြထဲမွာ မ်က္ရည္စတို ့ ေ၀့သီလာသည္။ ေဆးရံုကုတင္ လက္တန္းေလးကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ ့ သားေလး၏မ်က္ႏွာကို တ၀ၾကီး ၾကည့္ေနမိသည္။ သားေလးရယ္...လူ ့ေလာကထဲ
အလည္ေရာက္ လာတာမွ ႏွစ္ကာလ ဘာမွမၾကာေသး။ ေနာက္္မၾကာခင္ ၿပန္ထြက္ သြားေတာ့မယ္ေပါ့။ ေတြးေတာရင္း ရင္ထဲမွာ နာက်င္လို ့ေနမိသည္။

အၿခားေသာ မိခင္မ်ားနည္းတူ သူမတြင္လည္း သားေလးအတြက္ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္တို ့က ရင္နဲ ့အၿပည့္။ သားေလးကို လူလူသူသူၿဖစ္ေအာင္ ၿပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးခ်င္သည္။ သားေလးရဲ. အိမ္မက္ေတြ တကယ္တမ္းၿဖစ္လာေအာင္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေပးခ်င္သည္။ တေန ့မွာ ရည္မွန္းခ်က္တို ့ ၿပည့္၀ေအာင္ၿမင္ၿပီး ေက်နပ္ပီတိတို ့ၿဖင့္ ၿပံဳးရႊင္ေနေသာ သားေလး၏မ်က္ႏွာကို သူမအားပါးတရ တ၀ၾကီး ၾကည့္ခ်င္ေသးသည္။ ခုေတာ့ၿဖင့္ သူမအိမ္မက္ အားလံုးကို ေသြးကင္ဆာဆိုတဲ ့ နတ္ဆိုးက တစစီ
ရိုက္ခ်ိဳးလို ့ ဖ်က္ေခ်နင္းသြားေလၿပီ။

ဒါေပမယ့္ သူမလြယ္လြယ္နဲ ့ေတာ့ အရႈံးမေပးခ်င္ေသး။ သားေလး၏ဆႏၵတခ်ိဳ.ကို သူမတတ္နိုင္သေလာက္ ၿဖည့္ဆည္းေပးခ်င္သည္။ သားေလး၏အိ္မ္မက္ေတြကို တကယ္တမ္းၿဖစ္လာေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးခ်င္သည္။ သားေလး၏လက္ေလးကို အသာအယာဆုပ္ကိုင္ရင္း ေမးလိုက္မိသည္။
သားေရ...သားေလးအသက္ၾကီးလာရင္ ဘာလုပ္မလဲ။ ဆရာ၀န္ၾကီးလုပ္မွာလား၊ အင္ဂ်င္နီယာၾကီး လုပ္မွာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေရွ.ေနၾကီးလုပ္မွာလား။
သားေလးက ခဏၿငိမ္ၿပီးစဥ္းစားေနသည္။ ၿပီးမွအားရပါးရၿပံဳးရင္း
ေမေမ သားသားၾကီးရင္ မီးသတ္သမားၾကီးၿဖစ္ခ်င္တယ္။ မီးသတ္၀တ္စံုၾကီး၀တ္ၿပီး မီးေလာင္ရင္ မီးၿငိမ္းခ်င္တယ္။ လူေတြကို လည္း မီးေတြၾကားက ကယ္ထုတ္ခ်င္တယ္။
သူမအသာအယာၿပံဳးရင္း ၿပန္ေၿပာလိုက္သည္။
အားမေလွ်ာ့နဲ ့သားေလးေရ..ေမေမတုိ ့သားအိမ္မက္ေတြ တကယ္ၿဖစ္လာေအာင္ၾကိဳးစားၾကည့္ၾကတာေပါ့။

ေနာက္တေန ့မွာပဲ သူမတို ့ေနထိုင္ရာၿမိဳ ့ေလးရွိ မီးသတ္စခန္းသို ့ သူမေရာက္သြားကာ တာ၀န္ခံအရာရွိအား ေတြ ့ဆံုၿပီး သားေလး၏ ေနာက္ဆံုးဆႏၵေလးကို တတ္နိုင္သေလာက္ ၿဖည့္ဆည္းေပးေစလိုေၾကာင္း အသနားခံကာေတာင္းဆိုမိသည္။ သူမ၏၅ႏွစ္အရြယ္ သားငယ္ေလး ပီတာကို ၿဖစ္နိုင္လွ်င္ မီးသတ္ကားေပၚတြင္ ေခတၱမွ် လိုက္ပါစီးနင္းေစလိုေၾကာင္း ေတာင္းပန္ေၿပာဆိုမိသည္။ ထိုမီးသတ္ဗိုလ္ၾကီးေဘာပ့္မွာ သူမတို ့ေနထိုင္ရာ အရီဇိုးနားၿပည္နယ္ ဖီးနစ္ၿမိဳ.ေလးတြင္ ၾကင္နာသနားတတ္သူ၊ သူတစ္ပါးအား ကူညီတတ္သူအၿဖစ္နာမည္ၾကီးသည္မို ့သူမအရဲစြန္ ့ကာ လာေရာက္ေတာင္းဆိုမိၿခင္းၿဖစ္သည္။ ေဘာ့ပ္ကလည္း လိုလိုလားလားပင္ အကူအညီေပးခ်င္သည္။

က်ေနာ္တို ့ဒီထက္ပိုၿပီး ကူညီနိုင္ပါတယ္။ အခုလာမယ့္ ဗုဒၶဟူးေန ့မနက္၇နာရီမွာ ပီတာေလးကို အဆင္သင္ ့ၿပင္ထားေပးပါ။ က်ေနာ္တို ့လာေခၚပါ့မယ္။ သူ ့ကို အဲဒီတစ္ေန ့လံုး က်ေနာ္တို ့ဖီးနစ္မီးသတ္စခန္းရဲ. ဂုဏ္ၿပဳခံ မီးသတ္သမားအၿဖစ္ ေနထိုင္ခြင့္ၿပဳမွာပါ။ ၿပီးေတာ ့ က်ေနာ္တုိ ့နဲ ့အတူတူ စားေသာက္ရမယ္၊ ဒါ ့အၿပင္ အေရးေပၚမီးသတ္ဖို ့ အေၿခအေနေတြ ၾကံဳေတြ ့လာခဲ ့ရင္ က်ေနာ္တို ့နဲ ့အတူ မီးသတ္သမားအၿဖစ္
တာ၀န္ေတြထမ္းေဆာင္ခြင့္ရမွာပါ။ ေနာက္ၿပီး ပီတာေလးရဲ.ကိုယ္အတိုင္းအတာကို ေပးထားရင္ သူ ့အတြက္ ယူနီေဖာင္းတစ္စုံ စီစဥ္ေပးထားမွာပါ။ ဖီးနစ္မီးသတ္စခန္းတံဆိပ္ပါတဲ ့ မီးသတ္သမားဦးထုပ္၊ ရာဘာဖိနပ္နဲ ့တကယ့္မီးသတ္၀တ္စံုတစ္စံုကို အဆင္သင့္ၿဖစ္ေအာင္ စီစဥ္ေပးထားပါ့မယ္။ ဒီ၀တ္စံုေတြက ဖီးနစ္ၿမိဳ ့ေလးမွာပဲ
ထုတ္လုပ္တာေၾကာင့္ အခ်ိန္တို အတြင္းမွာ အလြယ္တကူ ရရွိေအာင္စီစဥ္နိုင္ပါတယ္။

ေနာက္ ၃ ရက္အၾကာမွာေတာ့ သူအင္မတန္၀တ္ခ်င္တဲ ့မီးသတ္၀တ္စံုကို၀တ္ဆင္ထားတဲ ့ ပီတာတစ္ေယာက္ မီးသတ္ကားေပၚမွာ အေပ်ာ္ၾကီးေပ်ာ္ေနပါၿပီ။ ေဘာ့ပ္ဦးေဆာင္တဲ ့မီးသတ္သမားတစ္စုက ပီတာေလးကို ေဆးရံုမွ ဖီးနစ္မီးသတ္စခန္းဆီ လာေရာက္ေခၚေဆာင္ၾကတာပါ။ မီးသတ္ကားေနာက္ပိုင္းမွာ ဂုဏ္ၿပဳခံမီးသတ္သမားေလး ပီတာတစ္ေယာက္ မီးသတ္ပိုက္ကိုကိုင္ရင္း
ၿပံဳးေပ်ာ္ေနပံုက သူ ့အတြက္နိဗၺါန္ဘံုကိုေရာက္ေနတဲ ့အတိုင္းပါပဲ။

အဲဒီေန ့က ေဘာ့ပ္တို ့အေရးေပၚမီးသတ္ဖို ့ ၃ ၾကိမ္တိတိသြားခဲ ့ရာမွာ ပီတာတစ္ေယာက္လည္းအပါအ၀င္ေပါ့။ ဖီးနစ္မီးသတ္စခန္းရဲ.
မီးသတ္ကားမ်ိဳးစံုကို စီးခဲ ့ယံုမက အေရးေပၚသူနာၿပဳကား၊ ကယ္ဆယ္ေရးေလွကားတင္ကားတို ့အၿပင္ မီးသတ္စခန္းအၾကီးအကဲရဲ.
ကားကုိေတာင္ ပီတာေလးစီးခဲ ့ရပါေသးတယ္။ ပီတာေလးတစ္ေယာက္ အဲဒီေန ့က ေဘာ့ပ္တို ့နဲ ့အတူ တာ၀န္ေတြ ကူညီ ထမ္းေဆာင္ေနပံုကို ေဒသခံတီဗြီသတင္းေတြကေတာင္ ထုတ္လႊင့္ၿပသခဲ့ပါတယ္။ သူ ့ရဲ.အိမ္မက္ေတြ တကယ္ၿဖစ္ခြင္ ့ရခဲ ့တဲ ့ ပီတာတစ္ေယာက္ သူ့အေပၚအမ်ားက ထားရွိတဲ ့ေမတၱာေတြရဲ. အက်ိဳးေက်းဇူးေၾကာင့္ ဆရာ၀န္ေတြ ထင္မွတ္ထားတဲ ့ အခ်ိန္ကာလထက္ေတာင္ ၃လေက်ာ္ေအာင္ ေနထိုင္ႏိုင္ခဲ ့ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ ့တစ္ညမွာေတာ့ ပီတာေလးတစ္ေယာက္ ခရီးရွည္ၾကီးကို ထြက္ခြာရေတာ့မယ္ ့ အရိပ္လကၡဏာေတြ ၿပသလာပါၿပီ။
ကင္ဆာေဆးရံုရဲ. သူနာၿပဳဆရာမၾကီးက အိမ္ကမိသားစု၀င္ေတြဆီ ဖံုးဆက္ၿပီး လွမ္းေခၚလိုက္ပါၿပီ။ ဒါကလည္း သူမရဲ. လက္ကိုင္ေဆာင္ပုဒ္ၿဖစ္တဲ ့ ဘယ္လူနာမွ လူမသိသူမသိ တိတ္တိတ္ေလး တစ္ေယာက္တည္း မဆံုးပါးသြားေစရဘူးတဲ ့။
ဒါ့အၿပင္ သူမ မွတ္မိသတိရလိုက္တာက ပီတာေလးရဲ. တစ္ရက္တာ ဂုဏ္ၿပဳခံ မီးသတ္သမားေလး ဘ၀ကိုပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဖီးနစ္မီးသတ္စခန္းကို ဖံုးလွမ္းဆက္ၿပီး ေဘာ ့ပ္တို ့ဆီကိုပါ အေၾကာင္းၾကားလိုက္ပါတယ္။ သူမက ၿဖစ္္နိုင္ရင္ ယူနီေဖာင္း
၀တ္ဆင္ထားတဲ ့ မီးသတ္သမားတစ္ေယာက္ကို ေဆးရံုကို လႊတ္ၿပီး ပီတာေလးရဲ. ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေလးမွာ လာေရာက္ ႏႈတ္ဆက္ေစခ်င္ပါတယ္လို ့ ေတာင္းဆိုလိုက္တာပါ။

ေဘာ့ပ္က
က်ေနာ္တို ့ ဒီထက္ပိုၿပီး လုပ္ေဆာင္ေပးနိုင္ပါတယ္။ ၅မိနစ္အတြင္း ေရာက္လာခဲ့ပါ့မယ္။ တစ္ခုေလာက္မ်ား ၿပန္ၿပီး
ကူညီနိုင္မလားခင္ဗ်ာ။ အေရးေပၚမီးသတ္ကား ဥၾသသံၾကားရရင္၊ ၿပီးေတာ ့ မီးသတ္ကားရဲ. အေရးေပၚမီးေရာင္ေတြၿမင္ရတဲ ့အခါ ေဆးရံုရဲ. အသံလႊင့္စပီကာကေန ဒါဟာတကယ္မီးေလာင္ေနတာ မဟုတ္တဲ့အေၾကာင္း၊ ဖီးနစ္မီးသတ္စခန္းက အဖြဲ ့၀င္တခ်ိဳ.က
သူတို ့ရဲ.မိတ္ေဆြ အသက္အငယ္ဆံုး မီးသတ္သမားေလးဆီကို ေနာက္တၾကိမ္ လာေရာက္ေတြ ့ဆံုတာၿဖစ္တဲ ့အေၾကာင္း ေၾကၿငာေပးေစလိုပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ပီတာေလးေနတဲ ့ အခန္းက ၿပတင္းေပါက္တံခါးတခ်ိဳ.ကို ဖြင့္ေပးထားလို ့ ရမလားခင္ဗ်ာ။

ေနာက္၅မိနစ္ခန္ ့အၾကာမွာေတာ့ ေဆးရံုေရွ.ကို ကယ္ဆယ္ေရး မီးသတ္ေလွကားတင္ေဆာင္ထားတဲ့ အေရးေပၚမီးသတ္ကားတစ္စီး
ဆိုက္ေရာက္လာခဲ ့ပါတယ္။ ေဘာ့ပ္ဦးေဆာင္တဲ ့ မီးသတ္သမား၅ေယာက္က မီးသတ္ေလွကားကဆင္ ့ ၃ထပ္မွာရွိတဲ ့
ဖြင့္ထားတဲ ့ ပီတာေလးရဲ.အခန္းၿပတင္းတံခါးေပါက္ကို တက္လာၿပီး ခရီးရွည္ၾကီးကို ထြက္ခြာသြားေတာ့မယ့္ သူတို ့ရဲ.
အဖြဲ ့၀င္ေလးကို လာေရာက္ႏႈတ္ဆက္ၾကတာပါ။ ပီတာေလးမိဘေတြရဲ. ခြင့္ၿပဳခ်က္နဲ ့ သူတို ့တေတြဟာ ပီတာေလးကို
ေထြးပိုက္ၿပီး သူတို ့အေနနဲ ့ ပီတာေလးကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္း၊ ဖီးနစ္မီးသတ္တပ္ဖြဲ ့အေနနဲ ့ အသက္အငယ္ဆံုး
မီးသတ္သမားေလးအတြက္ ဂုဏ္ယူေၾကာင္း လာေရာက္ေၿပာၿပၾကတာပါ။ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ ့ အသက္ကို
ခဲခဲယဥ္းယဥ္း ရွဴၿပီး ေဘာ့ပ္ကိုလွမ္းၾကည့္ရင္းက ပီတာေလးေမးလိုက္ပါတယ္။
....ဦးေရ..က်ေနာ္တကယ္ပဲ မီးသတ္သမားၿဖစ္ၿပီလားဟင္...။
ေဘာ့ပ္က
....တကယ္ပါပီတာေလးေရ...မင္း တို ့နဲ ့အတူတူ ဂုဏ္ၿပဳခံ မီးသတ္သမားအၿဖစ္နဲ ့ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ ့ကတည္းက မင္းဟာ
ဖီးနစ္မီးသတ္စခန္းရဲ. အဖြဲ ့၀င္ မီးသတ္သမားတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ေနခဲ့ပါၿပီ။ အခုအခ်ိန္မွာ မင္းဟာ တကယ့္ကို မီးသတ္သမား တစ္ေယာက္ပါ...တဲ့။
အဲဒီစကား အဆံုးမွာေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးတဲ ့ အၿပံဳးးကို ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ၿပံဳးရင္းက ပီတာေလးတစ္ေယာက္ မ်က္လံုးေလးကို အသာအယာပိတ္ၿပီး ခရီးရွည္ၾကီးကို ထြက္ခြာသြားပါေတာ့တယ္။

အၿပင္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ နံနက္ခင္းရဲ. ေရွ ့ေၿပးအလင္းစေတြက မိုးကုပ္စက္၀ိုင္းကိုေမးတင္လို ့ေနပါၿပီ။ ဘ၀တစ္ခုရဲ.
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အိမ္မက္ေလးကို အေၿခအေနေပးသေလာက္ လက္ေတြ ့အေကာင္အထည္ေဖာ္ခြင့္ရခဲ ့တဲ ့ ပီတာေလးအတြက္
ကမာၻေလာကၾကီးက ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ေနမွာပါ။ ေသြးကင္ဆာေရာဂါေ၀ဒနာ ခံစားေနရတဲ ့ ပီတာေလးကေတာ့
မိခင္ရဲ.ေမတၱာတရား၊ သနားကူညီတတ္တဲ ့ ဖီးနစ္မီးသတ္တပ္ဖြဲ ့ရဲ.အၾကင္နာတရားတို ့နဲ ့ သူရဲ. စိတ္ကူးအိမ္မက္ေလးကို
ၾကိဳးစားေဆာက္တည္နိုင္ခဲ ့ပါၿပီ။
က်ေနာ္တို ့ေတြေရာ....ဘယ္ေတာ့ေရာက္လာမယ္မွန္း အတိအက်မသိတဲ ့ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မတိုင္ခင္ စိတ္ကူးထဲက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
အိမ္မက္ေလးေတြ တကယ္ၿဖစ္လာေအာင္ ၾကိဳးစားမၾကည့္သင့္ဘူးလား။ က်ေနာ္တို ့ရဲ. ဘ၀ပန္းခ်ီကားေလးထဲမွာ စိတ္ကူး ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ဆိုတဲ ့ ရႈခင္းေလးေတြကို ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈ စုတ္တံေလးေတြနဲ. ေဆးေရာင္လွလွ ၿခယ္သနိုင္ခဲ ့မယ္ဆိုရင္ၿဖင့္.........။ ။ ။

(မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ပို ့လိုက္တဲ ့ေမးလ္(from the book Chicken Soup for the Soul)ကို ဘာသာၿပန္ဆိုလိုက္တာပါ။ တကယ္လို ့
ဘာသာၿပန္တဲ ့ေနရာမွာ အမွားအယြင္းရွိခဲ ့ရင္ သည္းခံဖတ္ရႈေပးပါလို ့ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ )