နားလည္ႏိုင္ပါေစ

အမွန္အတိုင္း ေၿပာရရင္ က်ေနာ္က စာေတြဖတ္ေနရရင္ ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့သူ တစ္ေယာက္ပါပဲ။ ဘယ္လိုစာမ်ိဳးပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ကိုယ့္ကို လမ္းမွားေရာက္ေအာင္ တြန္းပို ့တဲ ့စာကလြဲရင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို က်ေနာ္ဖတ္ေလ့ရွိပါတယ္။ စာေတြဖတ္တာ ၀ါသနာပါတဲ ့ က်ေနာ့္ကို ခင္မင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ.က ဖတ္လို ့ေကာင္းတဲ့၊ ရသေပးတဲ ့ စာေလးေတြကို forward ေမးလ္နဲ ့ ပို ့ေပးတတ္ၾကတယ္။ အဲဒီေမးလ္တခ်ိဳ.မွာ လင့္ေလးေတြပါေတာ့ ဘာပါလိမ့္ဆိုၿပီး လိုက္ၾကည့္ရင္းကေန ဘေလာ့ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရနဲ ့စတင္သိကၽြမ္းခြင့္ရခဲ့တာပါ။ ဒီလိုနဲ ့ ဘေလာ့ေတြကို လိုက္ဖတ္ရင္းကေန ဘေလာ့ဂါေတြရဲ. အခ်င္းခ်င္း ေမာင္ႏွမေတြလို၊ မိသားစုေတြလို၊ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း
အရင္းအခ်ာေတြလို ခင္မင္ရင္းႏွီးေႏြးေထြးတဲ ့ ဆက္ဆံေရး၊ အခ်င္းခ်င္း ရိုင္းပင္းကူညီတတ္တဲ ့ စိတ္ဓါတ္ေလးေတြကို ေလးစားအားက် မိခဲ့တယ္ဗ်ာ။ ဖတ္သာဖတ္မိေပမယ့္ စီဗံုးမွာေရးဖို ့၊ ကြန္မန္ ့ေပးဖို ့ လက္တြန္ ့ခဲ့တဲ့က်ေနာ္ ညီငယ္ေမာင္မ်ိဳးရဲ. ဘေလာ့မွာက်ေတာ့ စီဗံုးမွာ သြားသြားေအာ္ၿပီး စခဲ့ရင္းက ညီအစ္ကိုေတြလို ခင္မင္သြားခဲ ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ညီငယ္ေမာင္မ်ိဳး တိုက္တြန္းတာေၾကာင့္ ဒီဘေလာ့ေလးကို စၿပီးေရးၿဖစ္ခဲ့တာပါ။ ဖတ္ေနရင္းက ေရးရတာကိုပါ ေပ်ာ္ေနမိတာပါ။ ေရးရတဲ ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေထြေထြထူးထူး မရွိခဲ့ေပမယ့္ ကိုယ့္ဆီလာလည္တဲ့သူေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစလိုတဲ ့ စိတ္နဲ ့ေပ်ာ္စရာေလးေတြ ဦးစားေပးၿပီး ေရးခဲ့တာပါ။ ဘယ္သူ ့ကိုမွ နစ္နာထိခိုက္ေစလိုတဲ့ စိတ္မရွိသလို ဒီဘေလာ့ေလးကို ခုတံုးလုပ္ဖို ့စိတ္ကူး လံုး၀ကို မရွိခဲ့ပါဘူး။ တည္ၿငိမ္ေနတဲ့ ကန္ေရၿပင္ကို လႈပ္ခါဖို ့ ဘယ္စာပိုဒ္ကိုမွ ရည္ရြယ္ၿပီး မေရးခဲ့ပါဘူး။ အနည္ထိုင္ေနတဲ့ ဘ၀ေတြကိုလည္း ေလၿပင္းမတိုက္ေစရပါဘူး။ က်ေနာ္ေရးခဲ့တဲ့ စာတစ္ပုဒ္္ေၾကာင့္ တစံုတရာ ထိခိုက္နစ္နာ သြားတာရွိခဲ့ရင္ က်ေနာ္အႏူးအညြတ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ပို ့စ္ေလးကိုလည္း
က်ေနာ္ၿပန္လည္ ၿဖဳတ္သိမ္းလိုက္ပါၿပီ။ က်ေနာ့္အစ္မ မ၀ါကိုေရာ၊ ခင္မင္စြာနဲ ့ ကြန္မန္ ့ေရးေပးခဲ့သူေတြကိုေရာ က်ေနာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ မေလးစား တန္ဖိုးမထားလို ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အေၾကာင္းေၾကာင္းမို ့ နားလည္ေပးပါလို ့။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ ဒီဆိပ္ကမ္းေလးကေန ခဏတာ ခရီးထြက္ပါဦးမယ္။ ဘေလာ့ေတြ လိုက္မလည္ၿဖစ္ခဲ ့ရင္၊ စီဗံုးမွာ ၿပန္မေအာ္ႏိုင္ခဲ့ရင္ နားလည္ေပးႏိုင္မယ္လို ့ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။

ခင္မင္ေလးစားစြာၿဖင့္
ဇင္ေယာ္