သင္ခန္းစာ

အင္း ေသာၾကာေန ့ ညေနဆိုေတာ့ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေပ်ာ္ေနၾကၿပီေလ။ ၂ ရက္ၾကီးမ်ားေတာင္ နားရေတာ့မယ္ ဆိုၿပီး။ ဇင္ေယာ္တေယာက္ မွာေတာ့ စာအုပ္ပံုၾကား ေခါင္းႏွစ္ၿပီး သူမ်ားေပ်ာ္လို ့အေပ်ာ္နိုင္ လဒၾကီးလိုမႈိုင္ ၿဖစ္ေနတယ္။ ဇင္ေယာ္လည္း ေပ်ာ္ခ်င္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ စာေမးပြဲနတ္က တလွမ္းခ်င္း လွမ္းၿပီးလာေနတာ ခုဆို ခဲနဲ ့လွမ္းေပါက္ရင္ေတာင္ ထိေလာက္တယ္။ ပါးစပ္ကလည္း ေအာ္လာေသးတယ္။ resit ေတြ re exam ေတြ တစ္ဘာသာကို ၂၀၀။ ေလွ်ာ့ေစ်းတဲ့ေလ။ စိတ္တိုတိုနဲ ့ထေဆာ္ လိုက္ရရင္ေတာ ့ နာေတာ့မယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေၿပာတာ ဟီး။ ဒီၾကားထဲ ေဘာ္ဒါေတြထဲမွာ ဒကာခံမဲ့သူက ဖုန္းဆက္ၿပီး တကူးတက ေခၚေနေသးတယ္။ စိတ္နာလာၿပီ။ စာက်က္ေနရင္းနဲ ့ ပါးစပ္ထဲ ဘီယာအရသာပဲ ရလာသလိုလို၊ ႏွာေခါင္းထဲ အကင္နံ ့ေတြပဲ ရလာသလိုလို၊ နားထဲမွာပဲ သီခ်င္းသံေတြ ၾကားေနရသလိုလိုနဲ ့ လူကဂနာမၿငိမ္ ၿဖစ္လာတယ္။ မၿဖစ္ေခ်ဘူး။
ၿမန္ၿမန္ အာရံုေၿပာင္းမွပဲ။ ဒီလိုနဲ ့ပဲ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ ခ်ေရးၿဖစ္သြားတယ္။ သင္ခန္းစာ တဲ ့။

သင္ခန္းစာ

အနမ္းတစ္ပုဒ္ ပန္းတစ္ဆုပ္နဲ ့
ၾကဲခဲ ့ဖူးတဲ ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြေပါ့
ငါ့ကိုၿပဳစားခဲ ့တာ။

ညနက္နက္ေတြတိုင္းမွာ
အိပ္မက္ၿမဴခိုးေတြေ၀ေနမိတာက
မင္းရဲ. ဒ႑ာရီေတြပဲေပါ့။

တစံုတေယာက္က ဆိုဖူးတယ္။
အလြမ္းဆိုတာ ဓါးထက္ထက္တစ္ေခ်ာင္းကို
ရင္ဘတ္ထဲ အလ်ားလိုက္ ၿမိဳထားရသလိုပဲတဲ့။

ေမွ်ာ္လင့္မိရင္ ေမွ်ာ္လင့္သေလာက္
ခံစားရတယ္ဆိုတဲ ့စကား
သီအိုရီေတြ မသံုးပဲ သက္ေသၿပခဲ့တာလား။

အမွတ္တမဲ့ေတြ တိုက္ဆိုင္မိတိုင္း
အမွတ္တရေတြ ၿဖစ္လာတတ္မွန္း ၾကိဳသိခဲ့ရင္
ငါ ဒီဇာတ္လမ္းကို မကခဲ ့ပါဘူး။

ဟိုးအေ၀းကို လွမ္းေငးမိေတာ့
အနမ္းမၿပယ္ေသးတဲ့ အလြမ္းပင္လယ္ေလးထဲမွာေလ
ႏွလံုးသားကိုရြက္လႊင့္ အၿပံဳးစကားကိုနားစြင့္လို ့
ေလွငယ္တစ္စီး
မေတြ.နိုင္ေတာ့တဲ့ ဆိပ္ကမ္းကိုရွာေနတုန္း။

ေသခ်ာပါတယ္
ၿပန္မရေတာ့တဲ့ အိပ္မက္ေဟာင္း
ဘ၀တသက္တာမွာ တက္ခဲ့ဖူးတဲ့ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းလို ့
သေဘာထားလိုက္ေတာ့မယ္။ ။ ။ ။